iyi günler ilerde anneanne
iyi günler ilerde
bense yirmi dört saatlik
günlerdeyim anneanne
rüyalarında senin ne kıyamet kopuyor
ne de bir gül düşüyor dalından
sen böyle istersin bilirim
Bu ânı böylesine net hatıra etmiş olan zihnim, sonrasını hatırlamıyor. Nasıl oldu da tanışmıştık, ben mi onun yanına gitmiştim yoksa o mu benim yanıma gelmişti, bilmiyorum. Bildiğim, bir yabancıya, ötekine yakınlık duymuştum. Esmer tenli, beyaz gülüşlü bir "öteki" peri. En az benim kadar sessizdi. Benden de sessizdi. Kendisessizliğimi bir kenara koyup, onun bana dokunan sessizliğini kırmaya çalışırdım.
Bir şey hoşuna gittiğinde gülümserdi.
Gülümsediğinde dünyada bir beyaz delik açılırdı. Ben o yaz o beyaz delikten içeri atladım.
Sayfa 39Kitabı okudu
Koyu esmer bir geceden,
Mıh gibi yakıcı bir cümleden
çatırdadıydı duvar; O ateşten gölü çevreleyen
Sonrasını hatırlamıyor.
Fümerol ve tüten.
Sıçradı...
Yarılan dağdan aşağı,
kırmızı uzun bir yol.
Sonrasını hatırlamıyor.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Yine de benim kara yüreğim seni arar.
Sevdim o şen tenini, özgür, ince sesini.
Benim esmer ve şaşmaz ve tatlı kelebeğim buğday ve güneş gibi, gelincik ve yosun gibi.
Sayfa 79
Hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı Pollyanna Çimento, demir, çamur...
Duvarlarımı şiir ve türkü söyleyerek sıvardım. En üst kattan düşerdim her gün
Esmer bir işçi gibi dilini bilmediğim bir dünyaya Hayatım bir mutluluk inşaatıydı Pollyanna
Sana ve mutluluğa yazılmış mektuplarıma Cevap beklediğim,zamanlarda.
Esmer güzeli Neclâ’nın baktıkça “bayıldım” dediği gökyüzü
işte ben bunu mutlak yazmalıyım dedim
Karanlıkta dünyayı bir bir hatırlamak
Ben yeter dedikçe şehirlerin güzelleşmesi
Bir anda kendi kendime bulduğum mutlu gerçek
Bir kadın var beni onun iki eli iki gözü kurtarır yaşamamaktan
Öyle hoşlanırım ki onunla yatmaktan utanırım artık
Sabahları acıkmayı ondan öğrendim
“Geyiğin gözleri pırıl pırıl gecede
imdat ateşleri gibi ürkek telâşlı
Sultan hançerleri gibi ayışığında
Bir yanında üstüste üstüste kayalar
Öbür yanında ben”
Ama siz zavallısınız ben de zavallıyım
Eskimiş şeylerle avunamıyoruz
Domino taşları ve soğuk ikindiler
Çiçekli elbiseleriyle yabancı kalabalık
Gölgemiz tortop ayakucumuzda
Sevinsek de sonunu biliyoruz
Borçları kefilleri ve bonoları unutuyorum
ikramiyeler bensiz çekiliyor dünyada
Daha ilk oturumda suçsuz çıkıyorum
Oturup esmer bir kadını kendim için yıkıyorum
iyice kurulamıyorum saçlarını
Bir bardak şarabı kendim için içiyorum
“Halbuki geyikli gece ormanda
Keskin mavi ve hışırtılı
Geyikli geceye geçiyorum”
Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak.
gün olur,
mavi kıvılcım
şimşekler düşürür
kara kara bulutlar
kendinden göçer insan
yarından, dostundan
yerinden, ocağından
ana yurdundan göçer