"Sarıșın, esmer, kızıl, uzun, kısa, şişko, zayıf, güzel, çirkin, akıll, aptal.. Liste uzayip gider. Sıfatlarımız ile var olduğumuz bir dünyanın içinde yaşıyoruz. Bir nevi barkodlayıp sınıflandırdığımız bizler asıl özümüzden günbegün uzaklaşıyor ve yabanclaşıyoruz.
Peki "sadece olma" halini en son ne zaman deneyimlediniz?"
Sen.
Yüreğimde ki esmer çocuğu öldürdün,
Umutları büyümeden.
Ne farkın kaldı şimdi işgal güçlerinden.
"Genelde," dedi üç adamdan ikincisi Mösyö Defarge'a, " bu Sefil yaratıklar şarabın tadını bilmez; bildikleri bir esmer ekmek var, bir de ölüm. Öyle değil mi jaques?"
Sayfa 48Kitabı okudu
Okuma tavsiyesi
