Ben başlamadan gitti
Bu anca gelir dediklerim
Bu söylediğimi bitiren bilecek mi mesela?
Bunu sen bilebilecek misin?
Sokaklar, caddeler, köhnemiş boş duvar, boş odalar
Neler çektiğimi söyleyecekler mi?
Sen şahitlik edecek misin?
Bir iç çekiş misin şimdi?
Söyle uzaklara bakıp
Söyleyip üstüne utanmadığımız
Etrafımız bize mi bakıyor?
Dünyanın yolduğu güzel güvercin
Filistin! Ey esmer acı! Sevgilim!
Sayfa 26Kitabı okudu
Sen dersim kızı, yüreği devrim ateşi
Sınır boylarında boynu bükük kız çocuğu
Yükü kendisinden ağır, kendisinden habersiz yaşayan…
Çoğu zaman hüzünlü, çoğu zaman düşünceli.
Zulasında üç beş kuruş, bir kaç ekmek kırıntısı
Yaşama tutunmaya çalışan
Esmer yürekli, zelal bakışlı güzel…
Sen ömrünün baharında gençliğin arayıcısı…
Hangi yol, Hangi sokak, hangi mahalle
Acına ortaktır?
Hangi şarkıyı söyler dilin en nazlısında
Hangi tarak tarar sararmış tozlu saçlarını
Kim acını silip attırır, hangi yürek…
Kimsesizliğinde sevdiğin hayatı
Gerektiği gibi yaşanması, yaşanması gibi gerektiğini…
İtiraz, itiraz etmelisin Dersim kızı
Solgun olsa da bakışlarının arkasındadır
O masum gülüşler
Sendedir…
Bilirim dersim kızı, sendedir yüreği delal kız…
-Hüsnü Bala (bir kentin buruk rüzgarları)
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz.
Sayfa 7Kitabı okuyor
İçinde hüzünlü, kekik kokularıyla yüklü esmer bozkır akşamı.
Gazali'nin meçhul sevgilisi için kendine sorduğu soru gibi "Nerde şimdi o? Sarı saçlı mıdır,esmer midir ve gecenin büyülü şiiiri içinde acaba ne düşünüyordur ?
“Özellikle de beyaz ve kırmızı elbiseler giymiş, esmer tenli, inci dişli güzel kızlar bana karşı çok acımasızdı.”:::!!!
Sayfa 41Kitabı okuyor
daha esmer
daha kankusturucu
sen o baygın sevgilerin adamı değilsin.
sana yaşamak düşer çarkların gövdesinde
bin demir kapıyla hesaplaşmaktan omzun çürümelidir
bin çeşit güneşle ovulmalıdır gaddar ellerin
yürü yangınların üstüne, kendi alevini de getir
çarpıntısız dakikası olur mu devrimcinin
ki
ölüm
her yerde uyanıktır
Hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı Pollyanna Çimento, demir, çamur. ..
Duvarlarımı şiir ve türkü söyleyerek sıvardım.
En üst kattan düşerdim her gün
Esmer bir işçi gibi dilini bilmediğim bir dünyaya
Hayatım bir mutluluk inşaatıydı Pollyanna
Sana ve mutluluğa yazılmış mektuplarıma
Cevap beklediğim,zamanlarda.
