Çiseleyen yağmur hızlandı, aniden mermi gibi yağmaya başladı ve yağmurun yola çarptığı mermilerin sudan kovanları etrafa saçılırken kaldırımdaki tüm insanlar teker teker şemsiyelerini açmaya başladı. Dudaklarımı birbirine bastırdım, yüzüme çizdiğim ifadesizliğin arkasında huzurdan bir ağ örülmüştü. Yağmurdan kaçılır mıydı? Şemsiye, yağmura doğrultulan bir namluydu.
Neden asıl silah yağmurmuş gibi davranıyorlardı?