Kendine ait bir ışığın yoksa,bir başkasınınki seni aydınlatamaz.
Sayfa 29
Sadece... var oluyorum.
Mesela balkon, o evin bir parçası ama sokakta ama soğukta. Kendimi sana başka türlü anlatamıyorum..
Okur Takip Önerileri
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Bu şiiri sana söylüyorum
Susamış bir yaz günbatımından
Başlangıcın bu uğursuz yarı yolunda
Bitimsiz bu acının köhne mezarında
Hayaller ve kelimeler rüyadaki anlamlarını hemen kaybettiler.
Sonu gelmez şövalye romanları gibidir bu yaşantı:en zor anlarda daima açık bir kapı bulunur girip saklanacak.
Hayat da böyle bir şey değil midir zaten? Sana verilen dünyanın içinde,başka biriyle tamamen sana ait bir dünya kurmak.
Sorularla aradığımızı , cevaplarda kaybettiğimizi bir anlayabilseydik, can evimizin camsız duvarlarına perde dikmezdik öz canımızdan.
Sen ödevsin. Ama görünürde öğrenci yok.
Ne olmuştu "Seninle dünyanın her yerine gelirim," diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı. Nerelere gidiyordu? Gelirken getirdiği bakışlar ne dalgaydı? Hangisi Müzeyyen'di? Ya da Müzeyyen kimdi? İlk tanıdığım kimdi, şimdiki kim?
Mezarın dibinde yaşam kargaşası mı?
Garip bir duygu beni korkutuyor:yaşanmayan anlatılamayan, rüyada bile görülmeyen bir gariplik nedir? Delilik mi? Yani insan aklını böyle mi kaybeder?
Sayfa 112Kitabı okudu
Sevgili Bilge, hayalleri düşünen bir hayal olmaktan öteye geçemezdim.
Sayfa 329Kitabı okudu
Ölmüyorum. Sevdiğim insan içimde yaşıyor.
Sayfa 137Kitabı okudu
Dünyayla arandaki savaşımda, dünyanın yanında ol..