"Büyük ve aydınlık gözleri vardı. Ne garip kendisi için sönen bu gözler, başkaları için pırıldıyordu. Yalnız dışarısını aydınlatan esrarlı meşale. Işıktan mahrumdu, ışık saçıyordu... Adına körlük denilen o karanlık duvarın arkasından nur fışkırıyordu... Geceydi, ama yıldızı olan gece.