Yeğenim henüz iki yaşında, adı Muhammed. Parka doğru yol alıyoruz. Ailenin ilk torunudur kendisi. Bir dediği iki edilmiyor haliyle. Parkta oynayan çocuklar görüyoruz. Hallerine bakınca Suriyeli ya da Afgan olduklarını anlıyorum. 3 çocuk kendi aralarında top oynuyorlar. Topları bizim tarafa doğru geliyor. Tam yanımıza gelince Afgan oldukları belli
İyileştiren Alışkanlıklar, yavaşça, sindirerek, bazı bölümleri tekrar tekrar okuduğum, pasajların altını çizdiğim, içselleştirdiğim bir kitap. Kitabı okurken o kadar çok not aldım ki tam olarak nereden başlayacağımı bilemiyorum. Kitabının konusunu ve bu konunun bizim için önemini anlatmak için kitaptan bir alıntıyla
Hacı Bey, tekrar merhaba. Biliyorum, belki iletilerinizde gündeminizi fazlasıyla meşgul etmiş olabilirim, ama bu paylaşımımla birlikte, inanın, belki de tüm okurlara faydası olacak bir öneride bulunmak istiyorum.
Hepimiz az çok biliyoruz ki, özellikle ve sıklıkla spam paylaşımı yapan, ikili, üçlü ya da farklı sahte (fake) yan hesaplarla
Momo..
Seninle tanışmamız 9 yıl öncesine dayanıyor. Dün gibi hatırlıyorum, 11 yaşına yeni girmiştim. Babamdan hediye olarak kitap almasını isterdim hep. Babam da ismine, kırmızı punto ile yazılmış olmasına, içerisindeki resimlere bakarak Momo'nun bir çocuk kitabı olduğuna kanaat getirmiş olsa gerek, elinde Momo'yla çıkagelmişti. Ee daha küçüğüm.
Merhaba 1k okurları!
Kitabın içeriği hakkında yazmadan önce bana kitabını imzalı olarak yolladığı için (ülke farkı olmasına rağmen)
Deniz Kılıç beye teşekkür ederim. Kitabınız bir ömür bana emanettir yazar bey.
Bazı kitaplar vardır ki her harfi bile hata olsa geçirdiği o eşsiz duygulardan dolayı defalarca okunmaya değer. İşte Efla da onlardan
Ve bitti!
Öyle bir ikilemdeyim ki şimdi...
Bir tarafım neden bu kadar geç kaldım diyor, bir tarafım nereden okudum seni!
Ben şimdi nasıl unuturum okuduklarımı ve nasıl devam ederim eskisi gibi!
Nereden başlayacağımı, nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Okurken nasıl okuyacağımı da bilemedim. Dinlene dinlene okudum eseri. Daha iyisi gelmedi elimden.