İnsanlar ancak koşullar buna elverdiğinde delirme lüksüne sahiptiler.
Sayfa 86Kitabı okudu
Kimsenin kimseyi yargılayacak durumu yok. Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını...
Sayfa 26Kitabı okudu
İnsanların çoğu sınırlı bir hayal gücüne sahiptir. Duyumlarını uyaracak ölçüde yakınlarında gerçekleşmeyen bir olaya ilgi göstermek pek içlerinden gelmez; ama aynı şey gözlerinin önünde, doğrudan duygularına dokunma mesafesinde gerçekleşirse, bu olay önemsiz bile olsa, hemen aşırı bir duyarlık gösterirler.
Sayfa 1Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Uhud'un Ardından...
İlkeleri koruyun, yasaları çiğnemeyin ve Muhammedî buyruklara kulak tıkamayın. Eğer bunları yaparsanız sizlerin Uhudları bitmez!
Sayfa 77Kitabı okudu
Bedir'de
Savaş başladı ve yiğitler orada İslam'ın sancağını yere düşürmeme adına melekleri hayran bırakacak bir samimiyetle cihad ediyorlardı. Başlar veriliyor, kelleler alınıyordu. Verenlerden biri Ümeyr olacaktı. Savaşmış, savaşmış en sonunda müşrik kılıçların muhatabı olmuş, yaralanmış yere düşmüştü. Abi Sa'd onu o halde görünce koşa koşa yanına gelmişti: "Ey Ümeyr'im! Ey ismi gibi küçük olan taze gül, yaralandın mı?" demişti Ümeyr gözünde yaş, yüzünde sevinç: "Sa'd, ben gidiyorum, Allah ve Resûlü uğruna feda olarak gidiyorum. Sevdiğim, özlediğim şehadet uğruna gidiyorum." dedi. Ümeyr, abi Sa'd'ın kollarında son nefesini verdi. Sa'd ağlamaya başladı ve gözyaşları içinde çatlayan dudaklarının arasından şu cümleler süzülüyordu: "Güle güle Ümeyir'im! Az yaşadın ama öz yaşadın. Benden sonra geldin; hem imana, hem bu hayata... Ama benden önce gidiyorsun; hem şehadete, hem cennete..."
Sayfa 60Kitabı okudu