Kendi başımayken her türden zeka dolu yorumlar yapıyor, hiç kimsenin söylemediği sözlere zekice cevaplar veriyor ve hiç kimse ile nükte dolu sohbetler ediyorum. Fakat karşımda etten kemikten biri durduğunda bütün bunlar ortadan kayboluyor; aklım uçup gidiyor, artık konuşamıyorum ve bir buçuk saat sonra bitkin düşüyorum. İnsanlarla konuşmak uykumu getiriyor. Yalnızca ruhani ve hayali arkadaşlarım ve yalnızca rüyalarımda ettiğim sohbetler mutlak bir gerçekliğe ve öneme sahip.