Felsefe düşüncenin mikroskobudur!
“Felsefe, bizi başkası için değil kendimiz için,
güçlü görünmek için değil, güçlü olmak için
yetiştirir” (
Montaigne).
Kendimi bildim bileli inişli çıkışlı da olsa sürekli okuyan biriyim. Bu okuma serüvenimde ister hikâye, ister roman, tiyatro, sanat eseri ve düşünce kitabı okuyayım, öğrendiğim en önemli konulardan biri de hemen hepsinin arka
Hayattan neredeyse kendini soyutlamış bilge kütüphaneci Michael Herne, #aslanyüreklirichard tiyatro temsilinin sonrasında kostümünü çıkarmayı reddederek kendisiyle hem ruhen hem şeklen bütünleştirdiği Orta Çağ kıyafetleriyle dolaşmaya başlar.Haliyle kısa süre içinde olaylar çığrından çıkar.
Günümüz dünyasına başka bir çağdan bakarak modernizmin hicvi niteliğindeki bu roman, her döneme uygun evrensel sonuçlar çıkarabilecek nitelikte...
Eğitimli insanların, eğitimsiz insanları eğitmesi teorisi gibi sıra dışı sahneler eşliğinde, birey, toplum ve sınıflar arasındaki bitmeyen gerilimi işleyen yazar, gözlem, nükte ve ironiyle dolu satırlarla okurunu buluşturuyor.
Aynı Cervantes’in Don Kişot’u gibi Chesterton’ın Don Kişot’u da, sular durulduğunda yalnızlığı ile baş başa kalıyor.
Kütüphaneci Don Kişot Herne ve Sanço’nun yeniden vücut bulmuş hali olan “Maymun” Murrel tiplemeleri öyle mükemmel çizilmiş ki, sayfaların arasından her an çıkacak gibiler.
Öne çıkan diyaloglarla yer yer bir tiyatro metni okuduğunuzu hissettiren eserin hak ettiği ilgiyi görmediğini düşünüyorum.
T. S. Eliot tarafından saygıyla anılan, Etienne Gilson tarafından “bütün zamanların en büyük düşünürlerinden biri” olarak kabul edilen ve Borges’in övgülerini alan Chesterton için okumalarınızda yer açınız. 
Don Kişot’un Dönüşü 
G. K. Chesterton
