"Anneme ağabeyimin benden faydalandığını söyledim ve beni evden kovdu. Şimdi erkek arkadaşımla yaşıyorum ve hamileyim. Eğer oğlum olursa bana destek olacağını söylüyor. Eğer kızım olursa dediğimde, bir şey söylemiyor".
Hümanizma ruhunun ilk anlayış ve duruş merhalesi, insan varlığının en müşahhas şekilde ifadesi olan sanat eserlerinin benimsenmesiyle başlar. Sanat şubeleri içinde edebiyat, bu ifadenin zihin unsurları en zengin olanıdır.
Kitabın orijinal tam basım halini mi okuyorsun yoksa kısaltılmış halini mi? Tam baskı İş Bankası yayınlarından okuyorsan kitabın dili ağır mı acaba onu soracaktım?
Peki o zaman zaten kitapla ilgili yorum yaptığında görürüm ben. Uzun zamandır okumak istiyorum ama ağır gibi duruyor bir de 2 cilt olduğu için insanın gözü korkuyor haliyle.
Bu konu çok tartışmalı ve ben de araştırmalar yaptım. Kendi fikirlerimi de katarak birkaç şey yazmak istiyorum. Biliyorum şu sıralar yogunsunuz o yüzden okumasaniz da olur. İnsanlar bencil doğarlar ve hatta sonradan öğrenmezlerse gayet de acımasızdırlar. Bebeklikteki masum görünümlerinin sebebi daha hayatı tam tanımamalarındandır. Ki tam tanimasalar da tanıdıkları kısımlarda aslında kötüdürler. Mesela bir bebek yemeği beğenmezse hemen fırlatır ya da birini sevmezse ona vurmaya başlar. Bebekligi geçtiğimiz zaman ise bir şeyleri kavradığımız için aslında içimizdeki şeytanı ortaya çıkarırız. Sosyal medya bunun en güzel yansımasıdır. İşin içinde olduğunuz için bunu siz de iyi bilirsiniz. Anonim hesaplar düşüncelerini sizi önemsemeden söylerler açıkça ve acımasızca sizi yargılarlar. Gerçek hayatta (sosyal hayat) kendilerini torpülerler çünkü hem bunun sonuçlarından hem de öbür insanlar tarafından yargılanmaktan korkarlar. İçimizde her zaman hem bizi hem de başlarını yargılayan bir ses vardır. Yasalar ve toplum olarak yaşamak amacı sayesinde çok torpülensek de aslında ne kadar acımasız olduğumuzu savaslarla, ırkçılıkla, cinsiyetçilikle ve birçok yolla gösteriyoruz. İlk başta ben de bir bebeğin katile dönüşmesinin toplumun suçu olduğunu düşünürdüm (hâlâ da biraz öyle düşünüyorum) ama toplumu oluşturanın da insanlar olduğunu düşünürsek evet insanın özünde kötülük vardır. Tabi bu sonsuza kadar kötü olmasını masumlaştırmaz. İyi olmak çaba gerektirir ve bu çaba hepimizde olmalı ...
Söylediğiniz kuramı duymamıştım. Evet son dönemde genellikle insanlar özünde iyidir diye bir genelleme görüyorum çoğu yerde ve buna katılmıyorum. Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?