Kitabi 3 günde ite kaka zorla bitirdim. Açık konuşmak gerekirse Dursun önkuzu çatıdan kaymış düşmüş, ölmüş gibi lanse edilmese daha bir ciddiyetle okuyacaktım. "Daldan dala" diye tabir edeceğim bir olay örgüsü var. Kitabın önsözünde "objektif" davranılmış olduğu söylensede kitap buram buram Soner Yalçın "ideolojisi" kokuyor. Tüm sağcılar cahil, tüm ülkücüler katil... Hı evet evet!!!
Kendimi kitabı okumuş olarak niteleyemiyorum. Bu oldukça güç. En az üç kere daha okunması gerekn derinlikte bir eser. Her cümle bir yarım bırakılış,her paragraf ayrı bir terk ediş. Topyekün bir tutku hali ve hezeyanla yazıldığı belli olan yarım kamış bir hayat. Evet Müzeyyen bu gerçekten bir tutku, gerçekten de Sadri Alışık filmlerinde görmeye alıştığımız cinsten. Hem de aynı uslupla, bitirim, doğal, yerel ve yürekten...
Kitap için hiç inceleme olmaması beni bir inceleme oluşturmaya itti. Her ne kadar söylemek istediklerimin tümünü söyleyemeyeceksem de kitaptan izlenimlerimi aktarayım.
Kitap, 90'lı yıllarda resmen bir iç savaşın hüküm sürdüğü ortamda, çocuk olmak gibi bir talihsizlik yaşayan çocukların röportajlarını içeriyor. Yaşadıklarını, o zamanki psikolojilerini, pek farklı olmayan şu anki psikolojilerini ve dileklerini kanlı canlı karşılarındaymışçasına dinliyorsunuz. Dinlemek yetmez, empati kurmak, anlamak lazım. Tüm bildiklerinizi bir kenara çekip , kitapta anlatılanların bir an bile olsa gerçek olduğuna ihtimal vermeniz gerek görüşünüz ne olursa olsun. Evet bu kitabın en çok kazandıracaklarından biri olarak değerlendiriyorum empatiyi. Empati kurun; ama yıkmaktan korkmayacağınız tabularınızı yıkarak, fikirlerinizin değiştirilmesine cesaret ederek.
Klasik bir başlangıç bir ölüm ve arkasındaki sır.Metres ilişkisi gibi başlayıp başka yerlere uzanan bir kitap sonunu tahmin edebiliyorum dediğiniz çoğu yerde evet sonunu tahmin edebiliyorsunuz fakat final tahmini zor.Çok karmaşık ve dilinin ağır olduğunu söyleyemem şaşırtıyor mu?Evet.Kesinlikle,ooo kaçırmamam gereken bir kitap mı?Sanmam :)
427 syf.
4/10 puan verdi
Büyük umutlarla başladığım ama hüsranla sonuçlanan bir kitap oldu. Yazarın ilk kitabını oldukça başarılı bulmuştum ancak bu kitap için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Keşke ilk kitabının güzelliği ile kalbimizde yer etmeye devam etseydi de bu kitabı yazmasaydı.
Bir kere o kadar ayrıntıya yer vermiş ki, bir yerden sonra okurken boğulduğumu hissettim. Kitabı bitirmiş olmama ve sonunu birkaç kez okumama rağmen yazarın bu kitabı hangi amaçla yazdığını anlamlandıramadım. Evet, birçok yan amaç çıkarttım, hatta insan ilişkileri hakkına iyi tespitler yaptığını da düşündüm, kendimden çok şey bulduğum yer de oldu ama kitabı bitirdiğimde yaşayacağımı düşündüğüm o aydınlanma maalesef olmadı. Sadece güzel bir hikaye okudum bile diyemedim.
Her şeye rağmen öylesine bir kitap okumak istiyorum derseniz, evet okunabilir ama bu kitaptan hiç bir şey beklememeniz gerekiyor. Ancak o zaman iyiydi diyebilirsiniz ya da ben kitapla ve karakterlerle yeterince empati kuramadığımdan dolayı böyle düşünüyorum. Empati kuramadım çünkü karakterlerin anlamlandıramadığım ve benim düşünce yapıma oldukça ters gelen birçok kararı oldu. Ayrıca yazar kitabın sonlarına doğru, mutlu bir sona bağlamak için biraz romantizm katmak istemiş ama bana göre o romantizm de oldukça yapmacık olmuş. Kısacası benim için boşa zaman kaybı olan bir kitap oldu.
12 yaşlarında falan arkadaşımın tavsiyesi üzerine okuduğum bir kitaptı.Hala aklımda o kadar etkileyici ve içten ki kahraman ile bağ kurmanız içten bile değil.Bu yaşta okur muydum evet okurdum.Çıkarılacak bir çok dersi içinde barındırıyor.
