Ne ew tav bûya
Min ê çardeh qirnan
Av vexwara ji wan her du kanîkan
Ew tayên porê te
Min ê di hemû çepera dil de biçanda
Bi emeletî xwe hilkira heta çongê
Bêr di dest de
Di hênikahiya her sibehên xwedê de
ji derdê evîna yarê
perîşan im, min sed eman
ji beyanî ta êvarê
şaş û gêj û wek serseman,
wek sersem û wek sewsiya
digerim li çol û çiya
goştê canê min heliya