“Sevgi adına yaptıklarımız aslında sevgiye ne kadar ters. Kıskançlık, baskı, sindirme, aşağılama, hatta şiddet. Bu davranışların altında ancak kendini ve başkalarını sevmemek yer alabilir.”
Koruma altına alma, kontrol etme, baskı kurma, güvenmeme gibi davranışları sevgimizden dolayı yaptığımızı söylüyoruz. Humberto Maturana’nın tanımladığı sevgi ve bunun yol açtığı davranışlar ise çok farklı. Onun sözünü ettiği, seni gördüm, varlığının farkındayım ve varlığına saygı duyuyorum diyen, dinleme, teşekkür etme, zaman ayırma gibi davranışlara yol açan bir sevgi.
“Beni en çok etkileyen, doğadaki sınırsız çeşitliliği unutup insanları, fabrikanın ürettiği standart ürünler gibi algılamamız ve sınıflandırmamız oldu. ‘Her insan tek’, kulağa hoş bir klişe gibi geliyor. Aslında ne kadar derin bir anlamı var. Farklı olmak, daha kötü ya da daha iyi olmak anlamına gelmiyor. Farklı olmak çok doğal. Hepimiz diğerinden farklıyız. Çünkü tekiz. Öyleyse belki de benim ‘oğlum’ sorunlu değil. Öğretmenleri onun hiperaktif olduğunu söylüyorlar. O belki de uzun süre hiçbir şey yapmadan ders dinlemekten sıkılıyor, dinleyerek değil de yaparak öğreniyor. Bu da bir bozukluk değil sadece farklılık olabilir."
Halbuki birbirimize zaman ayırdığımızda birbirimizin yaptığı işe ilgi gösterir ve anlayabiliriz. Böylece birlikte öğrenmeye başlayabiliriz.
Humberto Maturana, sevgiyi akıllı eyleme yol açan tek duygu olarak nitelendiriyor ve sevginin karşıdakini varkılmak, varlığını tanımak demek olduğunu söylüyor. İnsanların birbirlerini gördüğü, varkıldığı bir organizasyonda sosyal ilişki ağları açık olur ve hayati önem taşıyan bilgi paylaşılarak, çok daha iyi sonuçlar alınır.
Enerjimizi birbirimizi ya da kendimizi düzeltmek için harcarız. Farklılıkların doğal olduğunu, daha da önemlisi zenginlik olduğunu fark ettiğimizde birbirimizi kabul etmeye ve bu farklılıkları bir araya getirerek büyük bir güç oluşturmaya başlarız.