ez çi bikim ji dest neyar
Ew qederamin reşe yar
Destêmin destê te kirin
Ez mam xerîbîyê bê hal
Ez we xatircem dikim ku ebediyet ew nîne piştî mirinê jî em di hizra tiştekî de bin, ji bîra me neçe û hertim em vegerin ser wê, ebediyet tiştekî din e, ebediyet cih e, bajarekî mezin e, herêmek e ji herêmên nedîyar ên hebûnê, xakek e wek her xakeke din ku em dikarin serdana wir bikin û herin hundirê wê û piştre tê de derkevin. Ebediyet bajarekî nêzî me ye û digel me ye, carina ew qas hewce ye ku em çavên xwe li ser hev danin û bibînin…
Sayfa 162Kitabı okuyor
Bugüne kadar sevdiğim her şeyi kaybettim ben. Hayır, öyle değil; bugüne kadar sevdiğim her şeyi mahvettim ben.
Sayfa 161 - Yan PasajKitabı okuyor
Derdî dil giran e, bé derman e
Kalbin derdi ağırdır, dermansızdır
Axir eweye dest lék berdan e
Ellerin sonu birbirinden ayrılmaktır
Dinya her wa buwe û her waş eméné
Dünya hep böyleydi böyle devam eder
Bextewerî ta ser, bo kes naméné
Mutluluk sonsuza kadar kimseye kalmayacak
Çevresini saran dünya, binlerce işkence aleti dolu, pencerelerinden dışarısının görünmediği, içeri güneş ışığının girmediği karanlık, dev bir hapishaneydi.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Yakimansky yé alikarvané konsolosê Rûsyayê yê Diyarbek rê, di sala 1873an de, di derbarê birçîtiya di Kurdistanê de wiha nivisandiye: "Bihin ji Kurdistanê tê ku bi hêztírîn neyarê însaniyetê yanî birçîtí, çeng û perên xwe bi ser de vede; diyar e ku birçîtî belav bûye û giranî û çendîn halên (epîdemî) din ji pê re tên." Bi ser van tevan re jî, ji ber van sebeban ku bi salan ji aliyê dewletê ve ji leşkerên Tirk ên li Kurdistanê re meaş nedihat dayin, wan ji "êrişê xelkê xwecih dikirin û ew talan dikirin",
Yakimansky, di 23yê Tirmeha sala 1873an de ji sefirê Rûsyayé yê Stenbolê Banof Rostovsiky re wiha nivîsandiye: "Leşkerê ça- ran ê Tirk di Kurdistanê de, zêdetiri ji sê salan e meaş werne girtiye û bi komi baz didin". Ji ber vê karbidestan, bi awaki bê merhemeti sewiya bacan bilind dikirin, mudetê wergirtina wan ji kurttir dikirin û hejmara pez û dewaran gelek ji wê miqdarê zêdetir dinivisandin ku di rastiya xwe de heye. Baca milk, erd, ber- hem û yên din ji du qat hesêb dikirin. "Tiştekî ne ecêb bû ku car ú carnan, berê xwe bidin karbidestên Osmanî ku daxwaz ji gun- diyan bike berhemên sala bê jî bidin wan..."." Ji bili van ji "mal ů eşyayên wan, bi navê alīkariya şer dihatin birin. Weki nimûne: zêdetiri ji 4 milyon peyastir/quruş ji rûniştiyên Hekariyê û ji wê ji zêdetir, ji rûniştiyên Erziromê dihat dizin. Leşkerên Tirk bi pisů le hemî tişt ji xelké distandin û pişti temambûna şer karbidestan guh nedidan van pisûleyan û vegerandina van tiştan."
Sayfa 48 - NûbiharKitabı okuyor
Kimi insanlar vardır yaşamındaki her şeyi kasıp kavuran anlar ruhunun geçirdiği buhranla gizli acılara dönüşür, onu ruhsal bunalıma sürükler. Bu öyle sarsıcı olur ki kişinin tüm ruh düzeni farkında olmadan bunalımın içinde kaybolup gider.
Sayfa 38Kitabı okuyor
L.Tolstoy: Sedema hebûnê HEZKIRIN e...!
Min niha fêm kir ku her çiqas sebebê li heyatê mayîna însanan hewldana wan xûya bike jî di rastiyê de ya ku wan dide jiyîn tenê hezkirin e. Ki di dilê xwe de hezkirinê bihewîne ew hezkirin ji Rebbê te ye û Xwedê di dilê wî kesî de ye; lewra sedema hebûnê hezkirin e.
Nûbihar
Îro bu 23
Her sal 4 gulanê dizivirim û emrê xwe yê çûyî mêze dikim. Nizanim çawa çû, badilhewa çû an ber dirana dikeve?
Lê tiştekî dîyar hebe ew jî ewe ku ev sendroma 4 gulanê zû zû pey min bernade.
Welato:
Hemû çûk xwedî mal in
Ji xeynî çûkên azadîxwaz
Ew tenê dûrî welatên xwe dimirin…
Sayfa 75Kitabı okuyor
