"Sen ey kalbim, titremez misin,
Uzak bir hatıra gelip dayanınca kapına?"
İtiraf gazeli
Aşkın lâlezarıyım; toprağım susuzdur ey
Leyla mahkûm ve ketum; hicran uykusuzdur ey
Ruhumun aynaları hasretinle sevişir
Merhamet asumanım neden bulutsuzdur ey
Rengârenk bir baharla tutuştu ufuklarım
Hüznümle, isyanımla hayal umutsuzdur ey
Masiva mihverinde bunalan bir gölgeyim
Lekeli iklimlerde kalbim kanatsızdır ey
Kin ağacı intihar damlatıyor ömrüme
Derbederdir ümranım; sergüzeşt tatsızdır ey
Nurullah Genç
Ey kalbim! Biliyorum ki çıktığın bu hayat yolculuğunda varmak istediğin yere varamayıp da yanlış yöne doğru ilerleyişindi seni en çok yoran. Kimseden ona değer verdiğin kadar değer göremeyişindi hüznünün temellerini atan belki de.
Biliyorum... dağılmışsın, paramparça olmuşsun, taşıdığın çocuk yüreğin yok olmaya başlamış yavaş yavaş... Yine de pes etmemişsin; ümidini sağlam tutmaya çalışmışsın, "olabildiğince"...
Sonda yine aynı yere çıktığını fark etmek canını yakmış, herkesten uzaklaşmışsın bir nebze. Bu seferde kendine doğru yola çıkmışsın, bakmışsın ki senden geriye kalan sadece yorgunlukmuş.
Yorgunluğunu anlamlandıramayacak kadar da yitiklik...
Bağışlayın
Bendeki bu yorgunluğu bağışlayın ne olur,
Yürüdüğüm yolun çilesi ağır
ve sanki uzadıkça uzuyor ömrümün geri kalanı, bilmem bu ağlamalarım boşuna mı?
Kaya gibi sert bakışların altında ezilirken
kalbim, kaç kere karanlıkta kaldı çocukluğum, kim bilir?
Bendeki bu duruşu bağışlayın ne olur.
İnsan, yoksunlukta nasıl davranması gerektiğini bilemiyor, ki yoksunluk;
sevgisizlik ve solan çiçekler, bazen de cevapsız kalan samimiyetler…
Karanlıkta kaldın ey gençliğim!
Dünyada kaç gece susmayan bebeklerin iniltisini duydun, tazecik ellerinden bir şey gelmeden büyük evlerde oturdun, içinde biriken şaşkınlığa ağladın belki…
Bendeki bu yorgunluğu bağışlayın ne olur,
Yürüdüğüm yolun çilesi ağır
ve sanki uzadıkça uzuyor ömrümün geri kalanı, bilmem bu ağlamalarım boşuna mı?
Geç mi kaldın ihtiyar yüzüm, kırışan öfken mi, paçavra gibi atılan ümitlerin mi?
Menfaatçilerin treni durmuyor artık gönül durağında, yoksa hâlâ para ediyor mu çabaların?
Bendeki bu cenazeyi artık kaldırın,
dünya yorgunları daha fazla kaldırmıyor,
hassas kalplerin yerini, eze eze narsistler, benciller, korkaklar ve omurgasızlar dolduruyor…
Ey kalbim insanlardan bir şey bekleme güzel şeyler ALLAH 'tan gelir ..🥀
ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen sesimi çakallarla boğan gece
hüznüme vur acımı soy beni de kuşat
boris karlof kadar masum yüzümü karanlığınla frenkeştaynla
çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti kalbim ki yıllardır iyiliğe abone
nerde bir insan görse bırakır sevgi kuşlarını çünkü o bağışlar yargıçlarını
kendi yasalarını kuramayan yargıçlarını