Tamamen sustuğum zamanlarda bile susamıyorum. Susmak ile sükut başka şeyler demek ki. Hiç konuşmasam da içimde bir ses hiç susmuyor. Denedim ben bunu içimde devamlı konuşan biri var. Dene bak. Sussan da içinden konuşuyorsun. İçinde cümleler dolaşıyor. Kulağımla duymuyorsun. Ses yok belki ama konuşuluyor. Nasıl oluyor? Duymuyorsam eğer düşünüyor muyum sadece ya da hissediyor muyum? Ne oluyor? Kim konuşuyor?
"Ey nefsim, deme zaman değişmiş , çünkü ölüm değişmiyor..."
Bediüzzaman Said Nursî
Zira ölüm herkesin başındaydı, bugün ölenler dün gencecik yaşındaydılar.
Sayfa 192Kitabı okuyor
İyiyi verdi diye şükrediyor , Allah’ın yardımını biliyordu. Kötüyü verdi diye şükrediyor , Allah onu unutmadı diye seviniyordu.
Sayfa 188Kitabı okuyor
Dünya kimsenin değildi ve kimse dünyada ebedi kalmazdı.
Gerçekten de insan bazen aradığı için bulamıyor ve yakınında olanı göremiyor bazen uzaklara baktığı için.
"İnsanlar ayıplasa da sen hak bildiğinden vazgeçme."
Ölüm bir son değil evlatlarım.Ölüm bir başlangıç...Mesele mahcup gitmemek bu alemden,Ona mahcup düşmemek...
Dünyadan ne denli uzaklaşırsan Allah'a o denli yaklaşırsın.
Gönül vermeyi bilenlerdi gönül alabilen.
Her ne olsa " Allah'tandır" diyordu.
Yollar deva olurdu gitmeyi bilene.
O'ndan geldik ve yine O'na döneceğiz dedi.
Gönül akmak zor şeydi ve gönül vermek daha zor. Amma gönül vermeyi bilenlerde gönül alabilenler.
Sayfa 171Kitabı okuyor
Ölüm bir son değil… Ölüm bir başlangıç… Mesele mahcup gitmemek bu âlemden, O’na mahcup düşmemek…
Sayfa 162Kitabı okuyor