Makar Devuşkin kendisi de dahil olmak üzere, fakirleşme sürecine dahil olurken "itibar" kavramının nasıl da zamanla itibarsızlaştığını gösteriyor bize. Ekselânslarının zenginliği artarken kendisiyle birlikte bir tarafta artan yoksulluğu başta önemsemezken, hatta Gogol'ün paltosuna bile "Bu kitabı bana göndermeye nasıl cüret edersiniz?" diyerek insanların farkirlikleri üzerine konuşmanın utanç verdiğini düşünüyor . Fakat zamanla aradaki uçurum arttıkça ve artık açlık baş gösterince, kendisi anlatmaya başlıyor, yoksulluğu dile getirmekten çekinmiyor. En sonunda yine ekselânslarından para almasıyla Devuşkin için her şey yoluna girse de, bu durum tekil düzeyde kalıyor. Düşünceler, insanın kendine olan güveni, eğitim gibi unsurların neden ekonomik koşullara bağlı olduğunu bir kere daha görüyoruz.
