"Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını”
Sayfa 17Kitabı okuyor
Umudum Öldü.
Eylüldü umudum çoktu.
Bana söylenen buydu, kaybetme sakın o umudunu.
Sonra bir şey oldu şekeri elinden alınan çocuklar gibi aldın elimden umudumu.
Oysa almıştım herkesi karşıma hazırdım savaşmaya.
Artık yüzüm kalmadı insanlara seni savunmaya.
Koca bir yüktüm senin omzunda.
Merak etme kaybettim umudumu rahat olsun için,
Açtın artık sen yeni bir sayfa.
Di'li Geçmemiş Zaman
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Dedim ya… Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.
Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar
Ümit Yaşar Oğuzcan
Kolpa- Ne Sevmeyi Bildik Biz Ne Sevilmeyi
Gece şarkı ile bitsin 🎶🎶
Sere serpe yatıyordu önümüzde pişmanlık
Aylardan Eylüldü, örttük üstünü
Yaşıyormuş gibi yaptık, seviyormuş gibi değil
Kanadıkça içimizden, sakladı yüzümüz gülümsedik kaderimize
Ne sevmeyi bildik biz ne sevilmeyi bu hayatta
Varsa yoksa marifet bildik hep kaybetmeyi
Öyle bir yol ki gittiğimiz nereye sapsak hüzne çıkıyor
Ama
Eylüldü
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylüldü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Hayatımda ilk kez birisi bana
" kendine çok dikkat et " dedi.
Anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde,
Rastgele yürürken aklına geleyim sızlasın için
Zaman sen olmayınca geçmiyor,
Sen olunca da yetmiyor...
Üşüyorsan söyle, seni bir kat daha seveyim.
Bak! papatya mevsimi geldi.
Mevsimlerden papatyayı severim. sonra seni. sonra yine seni. ve hep seni...
Kim istemez mutlu olmayı ama mutsuzluğa da var mısın?
Çık gel bir kez daha çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat; ben güzel değil miyim?
Neden kuş koymuyorlar yoluma?
Ben sana kızsam, kendime küserim.
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydi...
Gözlerini sildi zaman..
Dedim ya… Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.
Sonra dalgalar geldi dile sonra bir mavilik aldı her yerimizi; nasıl hatırlıyorsan dünyayı öyle.
Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu namussuz bir çağ bu biliyorsun hasret kalmışız , yüreği güzel insanlara.
Bazen sadece yorgun oluyor insan.
Ne küs, ne yalnız, ne de aşık...
Ama sen yine de gitme gidersen peşinden gelmem; ama kalırsan bu masalın sonunu birlikte öğreniriz... Meğer ne çok canı yanarmış insanın, baktığı yerde göremeyince görmek istediğini.
Birgün aklına gelecek olursam, bana şiir ısmarla. Eylül'ü konuşalım..
|Cemal Süreya - Hayatımda İlk Kez Birisi Bana
‘ Bugün 3 Eylül . Yarın 27 Haziran olacak . Dün 5 Eylüldü . ‘
Sayfa 38Kitabı okudu
Eylül.
Eylüldü.
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,
Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.
Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..
Dedim ya… Eylüldü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.
~Cemal Süreyya.
hayatımda ilk kez birisi bana
" kendine çok dikkat et " dedi.
anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde...
rastgele,
yürürken aklına geleyim
sızlasın için...
zaman sen olmayınca geçmiyor,
sen olunca da yetmiyor...
hayatımda ilk kez birisi bana
" kendine çok dikkat et " dedi.
anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde...
rastgele,
yürürken aklına geleyim
sızlasın için...
zaman sen olmayınca geçmiyor,
sen olunca da yetmiyor...
hayatımda ilk kez birisi bana
" kendine çok dikkat et " dedi.
anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde...
rastgele,
yürürken aklına geleyim
sızlasın için...
zaman sen olmayınca geçmiyor,
sen olunca da yetmiyor...