"Ne güzel olurdu herkese
hak ettiği şekilde davranabilsek...
Yenilmesek yüreğimize ve kim bize ne hissettiriyorsa aynısını ona da hissettirebilsek...
Ama bir gün bunu başaracağız ve kimsenin vazgeçilmez olmadığını bazılarına anlatacağız..."
İnsan neyi çok severse hemen ona sığınıyor.Çünkü insan,bir tek sevdiği şeylere sığdırabiliyor içini.Geriye kalan her şey ruhunu sıkmaktan başka bir işe yaramıyor...
Bu kitabı 2 dəfə oxumuşam. Hətta yenə oxuya bilərəm. Hər dəfə oxuyanda göz yaşlarıma hakim ola bilməyəcəyim bir əsərdir. Sujet xətti o qədər axıcıdır ki, bir günə oxumaq mümkündür. Əsərdə məni özünə çəkən ən birinci personajlardan biri sevdiyim adı daşıyır. Əsəri oxuduqca özümü orda düz obrazların yanında canlandırırdim. Onların yanında insan özünü hiss etdikdə əsərə müdaxilə etmək istəyir ki, bu cür bitməsin...
Nədəndir bilmirəm amma sonu mutsuz sonluqla bitən əsərləri sevirəm. Hətta yadımda daha yaxşı qalır. Bu əsərdə onlardan biri, mənim üçün isə ən birinci... Mükəmməl təsir bağışlayan mənə görə Şah əsər.
Bir alıntı ilə incələməni yekunlaşdırmaq istəyirəm:
"Büyük zorluklara göğüs germiş insanların hakkıdır mutluluk. Anlatmaya değer günlerin, içinden geldiği gibi yaşadığın bir hayatın olsun. Gözlerini kapatıp benimle konuşmak istediğin zamanlar için güzel anılar biriktir"