Uyku/Hüsnü Arkan, Candide ya da İyimserlik/Volter
Ezginin günlüğü ve şarkıları ile sevdiğim Hüsnü Arkan kalemini de seviyorum. Daha önce;
Mino'nun Siyah Gülü ve
Ölü Kelebeklerin Dansı'nı okumuştum.
Ve şimdi
Uyku
Ütopik,farklı ...
Voltaire'in Candide kitabına atıfta bulunarak Pangloss Karşıtları adı verilen bir
Baş ucu kitabı
Bazen düşünüyorum da, lise yıllarımda Orhan Veli ve Atilla İlhan okumasaydım, Yaşar Kurt dinlemeseydim, üniversite yıllarımda Murat Uyurkulak okumasaydım, Ezginin Günlüğü ve Yeni Türkü dinlemeseydim çok eminim ki şimdi olduğumdan başka bir kişi olacaktım. Belki yine iyi ve güzel bir insan olurdum ama başka bir insan olurdum.
Orhan Veli'nin şiirleri karakterinin yapı taşlarındandır diye düşünüyorum, belki çoğumuz için öyledir.
Yazarımız Hüsnü Arkan'ı birçok kitabı yanı sıra Yalnızlık Ezgisi ve Ezginin Günlüğü gibi müzikle olan ilişkisinden de tanıyor olabilirsiniz. Benimse ilk tanışmam Uyku adlı kitabıyla oldu, iyi ki de tanışmışız.
Kitap, sıradan; fanusta bir hayat süren ve etrafını anlamlandırmaya çalışan Müdür Bey'in, Voltaire'in Candide kitabına atıfta bulunarak Pangloss Karşıtları adı verilen bir örgütün internet sitesiyle karşılaşıp oraya rüyalarını yazmasıyla başlıyor. Pangloss Karşıtları ile olan ilişkisi ve rüyaları sebebiyle tutuklanan Müdür Bey on altı yıl uyumaya mahkum ediliyor.
Öyküler içinde kullanılan kaba kelimeler eğer hikaye içinde yedirilemezse beni rahatsız ediyor. Nitekim bu kitapta da muhteşem bir anlatım dili varken yer yer metne giren bazı kelimelerin kitabın inceliğini bozduğunu düşünüyorum. Bunun dışında kendince bir hüzne sahip, farklı, okunmaya kesinlikle değen, yaşamak hakkında bir kitap Uyku.
'Pencerem simsiyahtı. Ben her şeyi görüyordum; onlar beni görmüyorlardı.' (sayfa 52)
'Bilmiyorum, evet... Bilmedikçe yüklerimden kurtulduğumu hissediyorum. Hafifliyorum, kanatlarım çıkıyor; uçmaya hazırlanıyorum.' (sayfa 208)
158 syf.
·
Not rated
Her kitabın bir dili olduğu gibi aynı zamanda bir rengi de var Peki Tek Bacaklı Yolcu kitabı ne renk? Vereceğim cevap gri ve bana hissettirdiği duygu üşümek. Evet üşümek çünkü donuk, soğuk ve bulanik bir metin Tek Bacaklı Yolcu. Bir kadın, üç erkek , yolculuklar, kokler ve arkadan gelen geçmiş. Flu mekanlarda kişilerin kendine , topluma yabancilasmasi. Hislerin yitirilisi. Yeni topraklarda kendinden kaçmak isteyip kacamayis. Tıpkı yazarımız Muller'in hayatı gibi. Zıt görüşlere sahip anne ile babanın çocuğu olan Muller, Cavusesku döneminin baskıcı yönetimini yaşamış ve Romanya 'dan Almanya'ya göç etmiştir. Kitapta geçen diğer ülke aslında Romanya'dir. Kitapta tekinsiz, tedirgin edici bir atmosfer var . Bu atmosfer Keşke Bugün Kendimle Karsilasmasaydim isimli kitabında da vardı. Ve oradaki tedirginliği bize en iyi hissettiren cumleler , karakterin sorgulama esnasinda surekli gömleğinin düğmeleri ile oynadığı kısımlardi. İnsan nereye giderse gitsin kendinden ve geçmişinden kaçamaz. Yaşadıklarımız bizim sadık dostlarımızdir. Bu kitabı bitirdiğimde aklima Kavafis'in " başka bir deniz bulamazsin. Bu şehir arkandan gelecektir dediği Şehir isimli şiiri geldi. Ve ardından kulaklarımda Ezginin Günlüğü'nun melodisi . Okuyunuz efendim . İyi okumalar.
En az Hüsnü Arkan'ın sesi kadar hüzünlü olan kitap
Hüsnü Arkan'ın daha çok yazması gerektiğini gösteren eseridir bu kitap. Kendisinin ezginin günlüğü döneminden bu yana şarkıcı ve söz' yazarı yanını bilirdim ama edebiyatçı yanı ile bu kitapta tanıştım.
Mino'nun Siyah Gülü 27 mayıs, 12 mart, 12 eylül ve bugün arasında fırınlanarak, aynı hayatı başka konumlardan yaşayan, ailesel bir yakınlık içerisinde yaşayan insanların farklı pencerelerinden anlatıyor. aynı hayatı başkaca yaşayan yakın insanlara tanıklığı hediye ediyor okura. mesleği askerlik olan bir adamı da, darağacına giden bir genci de, onların etrafındaki insanların duygu karmaşalarını ve netliklerini de tüm bu süireçlerde ele almakta; aşkı da ıskalamadan. "öyle sanılan şeyler"in, aslında öyle olmadığının mektuplarla ortaya çıkışı da etkili... tam da gündelik yaşamın ve ilişkilerin içinde o günlerin ve tabii ki bu günlerin hesabı, anısı, acısı ve etkisi... hüsnü arkan'ın sakin sesi, aynı şekilde kalemine de yansımış; hüzünle okuyorsunuz...
Hüsnü Arkan'ın sesi kadar hüzünlü bu kitabı okurken kaç kere gözlerim doldu hatırlayamıyorum. sonuysa kesinlikle ağlatıyor.
"insanın 'insan'a en çok benzediği çağ, çocukluk galiba"
Roman üzerine düşünülecek ayrıntılar ve çok soru barındırıyor.Mevzu ölüm ve hayat olunca ne soru ne de teori biter.Ben romanla bağlantılı olan en esaslı soruyu soruyorum:Yaşam,ya gördüğümüz bir rüyaysa?
Sağlığında postacı olan Haldun,ölülerin “daha önce görülmemiş bir şey” olarak adlandırdıkları,yapmamasını söyledikleri şeyi,ölümünün on altıncı gününde yapmaya başlar.Anılarını yazar.Öldürülen Haldun,bir süre sonra da ölülere bir kere verilen rüya görme hakkı sayesinde “katil kim?” sorunun yanıtını arar,bulur.Kendisini kimin öldürdüğünü merak etmektedir.
Ezginin Günlüğü grubunun eski solisti olan,söz yazarı Hüsnü Arkan,kurmuş olduğu öteki dünyadan bir yaşam aktarmasıyla,bu dünyaya ait ayrıntılarla fantastik bir dünya yaratır.Bu öteki dünyada ayakkabı sektörünün son ürünü 1976 yılına aittir,vitrinlerinde 2005 yılının üretimi olan giysiler bulunur,mutfak aletleri 1800’lerden kalmıştır,tüketilen şeyler tükenmez,hayvanlarsa yoktur.
Ölüm anına,ölüme dair fantastik anlatımlar barındıran roman ölüm ve yaşama farklı bir yerden bakıp,bilindik kavramları yeniden inşa eder.
Romanda Haldun’un,aslında ölmüş olan birinin yaşamına ait iç hesaplaşması da vardır.
Ölüler dünyasında geçen, ölüm sonrasına ait kendi lafı olan,kurduğu fantastik dünya ile beni kendine daha ilk sayfada bağlayan bu romanı keyifle okudum.
