Sabahattin abi, bu incelemeyi okuman mümkün değil belki ama benim yazmam gerek. Kitaptaki karakter Raif bey de kendimi o kadar buldum ki ,hislerini açıklayışı daha doğrusu hissettikleri ... kesinlikle hissettiğim şeyler.. bu kitabı,kitaptaki duyguları yaşamadan yansıtması mümkün olmayan yazılar...beni mahvetti, paramparça etti beni.
Öyle keder ve üzüntüyle doldu ki yüreğim, kitabın son cümlelerinde de okurun dediği gibi artık eskisi gibi olamayacağım bende.
Anın isteklerini yaşamak gerek... Kadınların ruhundaki iniş çıkışlara aldırmadan yanında olmak onu gerçekten sevdiğine inandırmak... Çünkü bizden önce gelenler onlardan tüm güzellikleri çalmış olabilirler.
Bizde bu hırsızların günahlarını maalesef bu şekilde ödüyoruz. Yapacak birşey yok tâbi. .. aynı şekilde geçmişteki güzel anıların ızdırabını duyuyorum.. sebepsiz terk edişini anımsıyorum, bu koca dünyada iki insanın birbirini bulmasının bu kadar zor olduğu bir yerde beni terk edişin ruhumu eziyor ve bunu asla bilmeyecek olman beni mahvediyor.