Alfred Krupp
Almanya'nın I. ve II. Dünya Savaşı yıllarında önemli başarılara imza atma sebeplerinden biri hiç şüphesiz Alfred Krupp'un temellerini attığı Krupp firmasıydı. On dört yaşında babasından çelik dökümhanesini devralan Alfred
Krupp'un başlangıçta yedi işçisi vardı; 1887'de hayata gözlerini yumduğundaysa yirmi binden fazla işçisi bulunuyordu. Alfred Krupp ilk başlarda dökme çelikten demiryolu dingilleri ve yayları imal ediyordu. Sonrasında dikişsiz çelik demiryolu tekerleği imal etti. Savaş topu yapımına başladığı yıl larda Rusya'dan hiç sipariş alamamıştı. ilk siparişler Mısır, Belçika ve Rusya'dan gelmişti. 1870-71 Fransa-Prusya Savaşı sırasında Krupp'un topları rüştünü ispat etti. Bu savaş sonrası firma "Reich'in Cephaneliği" diye anılır oldu. Kaiser II.Wilhelm döneminde özellikle donanmaya verilen önem firmanın gemiler için zırhlı levha üretmesini beraberinde getirdi. 1.Dünya Savaşı sonrasında fabrikanın faaliyetlerine bir süreliğine son verilse de, Hitler'le birlikte aile ve fabrika tekrar önem kazandı.
Sayfa 342Kitabı okudu
Bir başka deyişle, ortalama bir avcı toplayıcının etrafı hakkında, torunları olan modern insanların çoğundan daha geniş, derin ve çeşitli bilgisi vardı. Bugün sanayi toplumlarındaki çoğu kişi hayatta kalabilmek için dünyanın doğal düzeni hakkında bu kadar çok şey bilmek zorunda değil. Fabrika işçisi, tarih öğretmeni, sigortacı veya bilgisayar mühendisi olmak için ne bilmeniz gerekir? Kendi dar uzmanlık alanınızla ilgili çok şey, fakat yaşamın diğer gerekliliklerinin çoğu için gözünüz kapalı başka insanlara güveniyorsunuz ki, bu insanların da bilgileri kendi dar uzmanlık alanlarıyla sınırlıdır. Kolektif insan bugün eski grupların bildiğinden çok daha fazlasını biliyor. Ama birey olarak bakıldığında, eski avcı toplayıcılar tarihteki en becerikli ve bilgili insanlardı.
Sayfa 62 - KolektifKitabı okudu
türküce
havalar güzel gitse gelirdim
konyaya uçak inse gelirdim
dağlar düz olsa gelirdim.
kadın elindeki ekmeği doğrayıp da
önüme koyarsın
köpeğin miyim herifin miyim ben senin
azıcık insan yerine koysan gelirdim.
koynuna alacağın olsun.
İşin en kötü yanı genç devletin içinde olup bitenlerdi. Uzun bir süre dünyaca hem alaya alınan hem de saygı duyulan bu parası çok az, ama buna karşın çok büyük ruh zenginliği olan halk, işte bu halk, paranın ve gücün tadını almıştı bir kez. İnşa etmeye, tasarruf yapmaya, ticaret yapmaya ve borç alıp vermeye başladı. Çarçabuk zengin olmak istiyordu. Kimin değirmeni ya da demirci dükkânı varsa, hemen bir fabrika edinmek istiyor, kimin üç işçisi varsa bu sayıyı ona ya da yirmiye çıkarması gerektiğini düşünüyordu. Çoğu da kısa sürede bu sayıyı yüze ya da bine çıkarmayı başardı. Eller ve makineler ne denli hızlı çalışırsa para da o denli hızla çoğalıyordu, ama doğal olarak şansları yaver gidenlere akıyordu para. Oysa işçilerin çoğu, bir ustanın işçileri ya da onun yardımcıları olmaktan çıkmış, köleler gibi coşkusuz çalışır olmuştu.
