Birden öğretmene:
- Anan seni kimin yanına koydu da gitti İstanbul'a diye soruverdi. Öğretmen, Fadiş'in sandığından daha dolu bir çocuk olduğunu anladı:
- Ablam bakıyordu bana, deyip, sözü değiştirdi.
Fadiş o günden sonra, öğretmenini çok sevdi. Çünkü, ikisinin de birbirine benzer yanları vardı. Fadiş, bu benzerliği çok benimsemişti.
Bir gün, bahçede öğretmenin yanına yaklaştı:
- Öğretmenim, ablan seni dövüp evinden kovar mıydı? diye sordu. Genç öğretmen, şaşkınlıkla kekeledi:
- Ne zaman?
Fadiş soğukkanlılıkla:
- Anan seni bırakıp İstanbul'a çalışmaya gittigi zaman...
Sayfa 141 - Altın Kitap, 48. basım/ Mart 2009Kitabı okudu
Zaten sevgiye açtı. Vücudu, ekmek ve su gibi, sevgi istiyordu.
Sayfa 132 - Altın Kitap, 48. basım/ Mart 2009Kitabı okudu
Herkes, yaşamını sürdürmek için bir yol seçmiş. Yaşamak güzel. Güçlü bir amaç için çalışmak, yaşamı daha da güzelleştiriyor.
Sayfa 42 - Altın Kitap, 48. basım/ Mart 2009Kitabı okudu
- Dua ederken neler söylüyorsun, Fadiş?
- Hiç, dedi. Anamı öldürme, teyzemi, Bekir Ağamı, Hasan'ı, beni öldürme, diyorum.
Sayfa 117 - Altın Kitap, 48. basım/ Mart 2009Kitabı okudu
《Babam, başkalarının babalarına hiç benzemiyor. Yabancı gibi,》 diye iç çekti. Mahalledeki çocukların babalarını gözünün önüne getirdi. Akşam üstleri işten dönen babalar, çocuklarını kapı önlerinde nasıl kucaklıyor, sımsıkı sarılıp nasıl öpüyorlardı? Fadiş bunları derin derin düşündü. Babası kendisini hiç öpmemişti. Ona candan sarılmamıştı.
Sayfa 67 - Altın Kitap, 48. basım/ Mart 2009Kitabı okudu
Zaten sevgiye açtı.Vücudu, ekmek ve su gibi sevgi istiyordu.
Sayfa 131Kitabı okudu
Dua ederken neler söylüyorsun Fadiş?" "Hiç," dedi. "Anamı öldürme, teyzemi, Bekir Ağa'mı, Hasan'ı beni öldürme," diyorum.
Sevgiye açtı. Vücudu, ekmek ve su gibi sevgi istiyordu.
Sayfa 131Kitabı okudu