Gece kulluk ederken hayallerime, yokluğunla sevişiyorum.
Zamanı durduruyor bakışların, yüreğinde tutuşup gözbebeklerinde eriyorum.
Zifiri karanlık anlıyor kalbimin kıyamet alametini.
Yıldızlar yağıyor üzerimize, radyoda bizim için çalan bir şarkı,
Kalbimde soytarı hüzün, içimde siyah beyaz bir gökkuşağı
Sen istanbul gibisin, yakıyorsun her
eğilip bükülmüş gecelerde
ay yüzlü yakamozları ilikledim ,yalnızlık denilen illete
faili meçhul
kalplerin buzunda üşüdü betimlemelerim
ne ummuştunuz ki
güneşin doğmadığı kelimelerden ,
gün çiçekleri mi gülümseyecekti mısralara
kaybolmuş bir yoksunluk benim ki
beyazın içindeki benek karaya isyan
ihanet vurdukça dingin sularıma
ölür cümlelerin batık dizeleri
bundan ötürü
iklimsiz akşamların
isimsiz şiiriyim çok vakittir ....
Zaman, can çekişirken,
Akrep yelkovan, arasında;
Bir adım öteye gidemezken geceden,
Ay, ışığını çekerken sinesine,
Yıldızlar çekilirken kuytu karanlıklara,
Hüzün, Bakır bir çaydanlıkta demleniyordu,
Ve ben, son sigaramdaki dumanları da hapsediyordum içime,
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Ekmek bıçağında dilimleniyordu ömrüm;
Masum, yalınayak