Lebin vasfında sultânım
Dehân âşık, zebân âşık
Sana ey mihr-i tâbânım
Zemin âşık, zaman âşık
Vücud-ı âleme bâis vücudun olduğu zahir
Min-el evvel il'el-âhir
Sana kevnü mekan âşık
Eğer mahfi eğer peyda vü ger âkil eğer şeydâ
Senin şevkin ile cânâ nihân âşık âyân âşık
Gören âşık cemâl'i bâ kemâlin görmeyen âşık
O gül ruhsâra Billah Hüdâvend-i cihân âşık
Eyâ sultân-ı mahbûbân buyur erbâb-ı aşk içre
Desinler İbn-i Neccâr'a budur ibn-i fülân âşık...
Sultânım (İslamı ve hidayet yolunu bize getiren) dudağının özelliklerini (anlatabilmek istiyorum ama şaşkınım çünkü) ağzım da dilimde ona âşık (olmuş. Sözden kesilmiş, dilim tutulmuş) Ey parlak güneşim Yoksa sana zemin de âşık zamanda âşık..
Şu dünyanın yaratılmasına senin varlığının sebep olduğu (Allah'ın bütün kâinâtı yalnızca senin şânına, senin şerefine yarattığı) o kadar belli ki; tâ evvelden en sona kadar her ne varsa şimdi sana âşık..
Ey sevgili sana duyulan özlem sebebiyle eğer gizliden, eğer açıktan; ister akıllı, ister çılgın; görünür görünmez her ne var ise âşık..
Ey sevgili yemin olsun ki; senin kemâle eren yüzünü gören âşık görmeyen de; hatta şu kâinatın yaratıcısı dahi senin o gül yüzüne âşık..
Ey sevgililer sultanı sen bir kerecik emrediverde âşıklar arasında Neccârzâde için ''falan oğlu filan âşık işte budur'' desinler.. ( ve beni de senin âşıkların arasından saysınlar )...