Onların akıllarını başlarına getirecek, birbiriyle barıştıracak, onları neşelendirecek dertlerini dinleyecek kimseleri yoktu.Hem zaten böyle biri bulunsa ve mesele beş dakika içinde çözülecek olsa bile yine de ona gidecekleri şüpheliydi.Bunu zaman kaybı sayarlardı.Boş zamanlarını olabildiğince çok eğlenip rahatlamak için kullanmalıydılar.
...Hayal kurmak ,suç işlemekten farksızdı.En dayanamadıkları şeyse sessizlikti .Çünkü sessizlikte gerçek yaşantılarının nasıl olduğunun farkına varıp korkuya kapılıyor ve hemen gürültüye başlıyorlardı.
Bir sarhoşun ,işlediği kötülüğü aklına yatırmaya kalktığında ,hayvani ve fiziki duygusuzluğunun getirdiği tehlikelerden bir kez olsun ürkeceğini sanmam.