Dördüncü Söz~Sözler
Namaz, ne kadar kıymettar ve mühim hem ne kadar ucuz ve az bir masraf ile kazanılır hem namazsız adam ne kadar divane ve zararlı olduğunu, iki kere iki dört eder derecesinde kat'î anlamak istersen şu temsili hikâyeciğe bak, gör:
Bir zaman bir büyük hâkim, iki hizmetkârını, her birisine yirmi dört altın verip iki ay uzaklıkta has ve güzel bir
Namaz öyle ki olmazsa olmazımız olmalı, insanın ruhunu ferahlatan, daralan kalbini genişleten bir nefestir. Böyle bir bilet varken değerini bilip güzel işlerde harcayalım. :)Kitabı okudu
"
O sonsuz ömürde göreceğin rahat ve lezzet bu fâni ömürdeki çalışmalarına bağlıdır.
"
Sayfa 30Kitabı okudu
11.Şua/3.Mesele
"Hayvan gibi olamazsın. Çünkü hayvanın mazi ve müstakbeli yok. Ne geçmişten elemler ve teessüfler alır ve ne de gelecekten endişeler ve korkular gelir. Lezzetini tam alır. Rahatla yaşar, yatar. Hâlık'ına şükreder. Hattâ kesilmek için yatırılan bir hayvan, bir şey hissetmez. Yalnız bıçak kestiği vakit hissetmek ister fakat o his dahi gider. O elemden de kurtulur. Demek, en büyük bir rahmet, bir şefkat-i İlahiye, gaybı bildirmemektedir ve başa gelen şeyleri setretmektedir. Hususan masum hayvanlar hakkında daha mükemmeldir. Fakat ey insan, senin mazi ve müstakbelin akıl cihetiyle bir derece gaybîlikten çıkmasıyla setr-i gaybdan hayvana gelen istirahatten tamamen mahrumsun. Geçmişten çıkan teessüfler, elîm firaklar ve gelecekten gelen korkular ve endişeler; senin cüz'î lezzetini hiçe indirir. Lezzet cihetinde yüz derece hayvandan aşağı düşürür. Madem hakikat budur. Ya aklını çıkar, at; hayvan ol, kurtul veya aklını imanla başına al, Kur'an'ı dinle. Yüz derece hayvandan ziyade bu fâni dünyada dahi safi lezzetleri kazan!" diyerek onu ilzam ettim.
Sayfa 247Kitabı okudu
geçmiş her bir gün, musibet ise zahmeti gitmiş, rahatı kalmış; elemi gitmiş, zevalindeki lezzet kalmış; sıkıntısı geçmiş, sevabı kalmış. Bundan şekva değil belki mütelezzizane şükretmek lâzım gelir. Onlara küsmek değil, bilakis muhabbet etmek gerektir. Onun o geçmiş fâni ömrü, musibet vasıtasıyla bâki ve mesud bir nevi ömür hükmüne geçer. Onlardaki âlâmı vehim ile düşünüp bir kısım sabrını onlara karşı dağıtmak, divaneliktir.
Lemalar
RİSALE-İ NURDAN İSTİFADELERİM
Günah işleyip tevbe ve istiğfar etmeden günahta ısrar etmek ve Allah’ın yolundan sapmak, hayvandan aşağı olmak demektir.Çünkü günah işleyip ısrar eden, Allah’ın yolundan çıkan insan da hayvan gibi yer, içer ve cinsel ihtiyaçlarını giderir.
İnsan ile hayvanın arasındaki fark şudur: İnsanda akıl var.Hayvanda akıl yok.Hayvan yemek, içmek ve cinsel ihtiyaçlarında tam lezzet alır.Çünkü aklı yoktur.Ama insan sadece yese, içse ve şehvetini tatmin etse o zaman aklı sürekli onu rahatsız edecektir.Çünkü geçmiş zamanın üzüntüleri ve gelecek zamanın korkuları o insanın aklına yüklenecek.Bu sıkıntıdan kurtulmak için ya sarhoşluğa veya eğlenceye kaçacaktır. O zaman insan hayvan gibi yapsa tam lezzet almadığı gibi sıkıntılı bir hayatın yükünü çekecektir.
Ey nefsim! Ya aklını başından çıkar at hayvan ol kurtul veya aklını imanla başına al.Yüz derece hayvandan ziyade bu fani dünyada dahi safi lezzetleri kazan (Risale-i Nur Külliyatından) 
Risale-i Nur 
Bediüzzaman Said Nursî
Hayat kaybetmektir. Kaybetmeye razı olmaktır. İsteklerin bu dünyaya uymuyor. Sen nerede yaşadığını zannediyorsun, dünyanın cennet mi olduğunu sandın yoksa. Burası ne cennet ne de cehennem. Burası dünya, fani dünya. Gelip geçtiğimiz bir yer. Sadece bir durak, bir uğrak yeri. Kaybeden olmak istemiyorsan, cennete gidersin ve artık orada hiç kaybetmezsin. Ama cennete gitmek istiyorsan, önce kaybedeceksin, her şeyini kaybedeceksin, ayrılmayı öğreneceksin, her şeyden ayrılmayı öğreneceksin, razı olacaksın, dünyanın ayrılık temeli üzerine kurulmuş olmasına rıza göstereceksin, teslim olacaksın. Çünkü burası kaybetmek için geldiğimiz bir yer. Kalmak için değil, gitmek için buradayız demek ve onu sarsmak istiyordu. Söyleyecek başka sözleri de vardı: Hayatla yüzleşmelisin artık. Ayrılık acısından kaçma, yüreğine taş bas ve bu acıyı sonuna kadar yaşa. Nereye kadar kaçacaksın bu gerçekten? Her an bir terk ediştir, her an ayrılıştır. Bak kaç yaşına gelmişsin, kaç yılı geride bırakmış, o yıllardan ayrılmışsın. En sonunda öleceğin bir hayat bu. Sonunda her şeyden kopacağımız bir hayatın içindesin. Sahip olduğumuzu sandığımız her şeyi arkamızda bırakıp gidiyoruz. İnsan bu dünyada kaybeder ve yalnızca kaybetmeye razı olanlar kazanır. Burası sadece bir sınav yeri; yapıp ettiklerimizin sonuçlarını alma, meyvesini toplama yeri değil. Katıksız bir lezzet ve hazla geçirilecek bir yer ise hiç değil. Sevince kederin, buluşmaya ayrılığın, doğuma ölümün, aydınlığa karanlığın, hayra şerrin bulaştığı bir dünya.
Sayfa 42
