"laf aramızda, sen neden sinir krizi geçiriyorsun acaba? yani, bütün gücün kuvvetinle çöküntüye uğrayabiliyorsan eğer, neden aynı enerjiyi sapasağlam ayakta kalmak için harcamıyorsun?"
franny ve zooey'de bunu ilk okuduğumda pek kafama yatmamıştı. yani, o çöküntü bir enerji harcamak gibi gelmiyordu, bir enerjisizlik hâli gibi düşünüyordum. benim ayakta kalma gücüm kalmamış ki çöküyorum gibi bir şey.
oysa şu sıralar sürekli aklıma bu söz geliyor ve gerçekten kimi tökezlemelerimde bana yol gösteriyor ve bu şaşırtıcı. belki de bir şekilde böyle bir cümleye ihtiyacım olduğu için kendi kılıfıma uydurdum bu alıntıyı, bilmiyorum ama gücümü kuvvetimi bir şekilde doğru olana odaklamama yardımcı oluyor. belki de bazı çöküntüler de kendinden fazlasını katar insan bir birikmişlik de olabilir, emin değilim. bir süreçte iken o gücü çöküntüye harcamayı erteledikçe sürecin sonunda ne olur bilinmez ama belki de bir şekilde güzel sonuçlar ardından o çöküntüye hiç ihtiyaç duymayacak da olabilir insan.