...Niçin devam etmekteyim Hâlâ yaşamaya; ölümle gözüm korkutulmuşken Niçin öldürmeyen bu acı çektiriliyor bana? Nasıl memnun kalırdım cezamın Fanilik olmasından ve dönüşmekten hissiz toprağa! Nasıl memnun yatardım yerde, sanki Anamın kucağına yatmışçasına!
Sayfa 413Kitabı okudu
Lizbon'a Gece Treni
Gençlikte, ölümsüzmüş gibi yaşıyoruz. Fanilik kavramı tenimize değen narin, kağıt bir kurdele misali... etrafımızda raks eder. Hayattaki bu değişim ne vakit olur? En nihayetinde kurdele ne zaman bizi boğacakmış gibi sıkılaşır?
Ey can! Bu fanilik ülkesine (dünyaya) ibretle bak. Gafleti yok et! Meydan boş değildir. Hani Sultan Süleyman, hani İskender, nerede? Yüz bin ömrü sevinçle, şenlikle geçirsen bile bir an gibi. Aç gözünü dünya bağı ne güle ne de bülbüle kalıcıdır. Şu felek, zamanın dönüp dolaşması, kime istediği gibi yar olmuştur ki?
- 2. belki sabaha karşı…
belki geceyarısı çok yıpranmış ve sönük arasında kaybolmak kendi kaybolmuşlarının sunturlu bir yalan yaptığın yapacağın yıldızların itirafı fânilik en büyük
Sayfa 28
İnsanlar bahçeleri niye severler? Çünkü bahçeler, tıpkı dinler gibi, insanı tüm zamanlar boyu acıtmış olan fanilik yarasına merhemdirler.
Her ağızda, her telde, fânilik dırıltısı... Sonunda tek bir şarkı, tabutun gıcırtısı... Necip Fazıl Kısakürek
Anneyle fanilik üzerine...
Annem: Motor yerine araba alsan keşke Halil. Ben: Olmaz ben motor üstünde öleceğim anne. Annem: Deli deli konuşma, iyi dilek tut. Ben: Tuttum işte.
••• Her ağızda, her telde, fânilik dırıltısı Sonunda tek bir şarkı, tabutun gıcırtısı... •••
Bilim ve Sanat
İnsanlığın kaderi, yalnızlık, fanilik, ölüm, var olmanın anlamı ve anlamsızlığı ve bu ikilemlerden çıkış gibi meseleler asla bilimin konusu olamayacağı gibi, sanat istese de bu konulardan kaçamayacaktır. Zira şiir, insana dair "bilgi"dir; bilim ise doğaya dairdir.
Hepimiz fanilik limanında boynu bükük bekliyoruz; arzulanan o rüzgar bazen geç bazen de erken esecek. Nihayet ruhlarımız yelken açıp engine doğru sefer edecek bundan kaçış yok.
Bense yıllarca Sahaf Mendel'i unutmuştum; üstelik de kitapların kendi soluğumuzun ötesinde, insanları kendimize bağlamak ve tüm yaşamların en acımasız düşmanı olan fanilik ve unutulmuşluk karşısında kendimizi müdafaa etmek için yaratıldığını bilen ben unutmuştum onu.
sahaf Mendel’i unutmuştum; üstelik de kitapların kendi soluğumuzun ötesinde, insanları kendimize bağlamak ve tüm yaşamların en acımasız düşmanı olan fanilik ve unutulmuşluk karşısında kendimizi müdafaa etmek için yaratıldığını bilen ben unutmuştum onu.
Sonbahar, fanilik karnavalı ortasındaki mevsim.
Sayfa 30 - Varlık yayınlarıKitabı okudu
İnsan yaşlandıkça kalbi katılaşıyor, adamları göre tanıya haklarında ilk önce duyduğu muhabbet azalıyor, alâka da gevşiyor. Onların nasıl bir mahsul olduklarını öğrendikten sonra, evvelki zamanımda olduğu gibi, hiçbirisinde hakikatin bir cüz'ü bulunabileceğine inanmıyor, ve hepsinin bir iklim, bir devir, bir muhit yetiştirmesi olduğunu görüyordum. (…) Fakat gençken, kalbimin cömertliğinden, ehemmiyet verebildiğim bu nevi ahbaplıkların hepsi de bezgin ruhum için artık eskimiş, tavsamış ve gözümden düşmüştü. Gençlikte içimden duyduğum gibi bu dünyanın bir sahibi değil, fakat bir misafiri olduğumu bir an unutamıyacak kadar anlayınca bunlar gittikçe daha kuvvetle hissettiğim fânîlik azabını artık oyalıyamıyor, bu zehirimi yatıştıramıyordu. Artık tesadüflerimizin her birinde Fahim Beye ancak kendi ruhî halimin tesiri altında kalan bir mâna veriyor ve mânasını kendinden kabul etmekten ziyade ben ona bahşetmiş oluyordum.
Zengin ilişkiler faniliğin acısını hafifletir.
Pek çok filozof faniliğin acısını hafifletmek için başka fikirler ortaya atmıştır. Örneğin, Schopenhaur ve Bergson, insanoğlunu, bir kişinin ölümden sonra yeniden içinde yer aldığını her şeyi kuşatan yaşam gücünün ("istenç", "yaşama şevki") bir görüntüsü olarak düşünüyordu. Reenkarnasyon inanan kişiler, insanoğlunun özünün -tin,ruh veya ilahi bir kıvılcım- varlığını sürdüreceğini ve başka bir varlık halinde doğacağını inanır. Materyalistler, ölümden sonra DNA'mızın, organik moleküllerimizin, hatta karbon atomlarımızın kozmosa dağıldığını ve başka bir hayat türünün bir parçası olmak için çağırılana dek beklediğini söyleyebilir. Varlığın kalıcılığını ileri süren bu modeller, faniliğin acısını hafifletme konusunda benim için pek yararlı olmuyor: Bilincim olmadan moleküllerimin kaderi bana yalnızca soğuk bir rahatlık sağlıyor. Benim için fanilik arka planda çalan bir müzik gibi: Sürekli çalıyor ama çarpıcı bir olay onun farkında olmamızı sağlayana kadar pek fark edilmiyor.
Sayfa 158 - PegasusKitabı okudu
Resim