Toprak sevdi mi seni çocuk?
Bastı mı bağrına?
Elindeki şekeri silah mı sandı insanlar?
Ayırdılar mı seni annenden babandan?
Bir nefesi fazla gördüler sana.
Biliyorum, bilmiyorlar.
Bu kâinatın en çok sizin masumiyetinize ihtiyacı olduğunu.
Dünya dönüyor çocuk.
Ve devran sizin için.
Ben öperim son nefesimle yüreğinden.
Yeter ki sen ağlama.
Sararım bütün ölümleri kefene,
Gücüm ne kadarına yeterse.
Olur mu hiç?
Başın omzuma,
Sen kalbime sevgi dolu bir yük.
Tabii, bilmezsin sen.
Onca zaman kimlere hamallık yaptı bu gönül.
Sevda diye.
Bilemezsin sen!
Ne kadar sabrettiğimi,
Sevgimi meze yaptıkları masaları devirmemek için.
Sen ki;
Zemheri gecelerin görünen ilk ışığı.
Sen ki;
Anlatılan masal diyarlarının mutluluk getireni.
Seni sevmek güzel şey.
Olur mu hiç?
Senden yük bana.
Olsa olsa
Dost olur, arkadaş olur, eş olur.
Bir çay demlerim,
Ya da acı bir kahve yaparım kendime.
Müzik dinler, film seyrederim.
Üzülürüm, bir of düşer ardındaki sessizliğe.
Unutmayı başarırım.
Belki mucize olur,
Doğarım küllerimden bir Anka kuşu misali.
Gel gör ki değişmez hiçbir şey yine seni severim,
Dünyada senden başka kimse yaşamıyormuş gibi.
Evet, belki aklımda değilsin.
Çünkü kalbimin en derin yerindesin.
Daha iyi saklarım orada seni,
Daha iyi korurum.
Aklımı kaybetmek üzereyim,
Orada kalırsan sen de kaybolursun diye çok korkuyorum.