f.
@fatlhkara
Hacettepe Üniversitesi İngiliz Dil Bilimi
12 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
İnsan yaradılıştan zorbadır ve acı çektirmeyi sever. Sizse buna bayılıyorsunuz.
Bazı acılar var ki onlardan kurtulabilmek için insanın çaba sarf etmesi yetmez; unutmaya çalışmak, zamana bırakmak yahut kabullenmek, yüzleşmek, üstüne gitmek beyhude, ne yapsan geçmez. Kurtulmanın tek yolu o acının seni terk etmesini beklemek; bazen insanlar kadar acılar da yorulur ve giderler.
Sayfa 285 - Doğan KitapKitabı okudu
İnsan kendi geçmişinde, bazen bulunmaması gereken yerde dolanan bir av gibi, kurbanlarını bekleyen kapana yakalandığında sonsuza kadar orada tutsak kalıyor, başına gelen kimi haller, hele hele ruhi marazlar, sonrasında bir tür vesika gibi, bir tür sabıka gibi ömür boyu takip ediyordu.
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
…insanın kendiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. Yalnızlık, hayatın içindeki küçük bir parça değil, hayatın kendisiymiş.
Sayfa 12 - Doğan KitapKitabı okudu
İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır diyordu?.. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur.
Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Araya menfaatlerimiz girmeyince hadiseleri elbette başka türlü, daha realist bir gözle görmeğe, hakikaten daha uygun şekilde anlamağa ve yorumlamağa başlarız.
Sayfa 136 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Hiçbir şeyin birbirini tutmadığı ve her şeyin en şaşırtıcı şekilde birbirine bağlı olduğu bu dünyada, bilmediğimiz bir yerden kopan bi fırtınanın getirdiği enkazdan yapılmış bir panayırda imişim gibi yaşamağa başladım. Bu fırtına nerede kopmuştu? Hangi tuhaf ve zıtlarla dolu alemleri yağma etmiş, yahut nasıl karmakarışık bir armadayı didik didik böyle savuşturmuş ki bize kadar getirip önümüze yığdığı şeylerin hiçbirini asıl kendi çehrelerinden tanımamıza imkan yoktu. Her şey bir hokkabaz şapkasından çıkar gibi birbirinin peşinden, birbirine takılı geliyordu.
Sayfa 143 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Dünya, büyük balık küçük balığı yer dünyasıydı. Üzülmeye, derin düşüncelere dalmaya gelmez. Bu böyledir ve kesindir. Herkes, herkesin kuyusunu kazacaktır.
Sayfa 244 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
En önemli insan yoklukla, imkansızlıkla savaşarak kendini yaratan insandır. Mezar taşıyla, soyla övünerek kendilerini adam sayanların Allah bin belasını versin. Derebey döküntüleri kendilerini insandan sayıyorlar. Cahil köpekler, dünyayı babalarının yarattığını sanıyorlar. Boş tenekeler. Bir azamet, bir gurur yanlarına yaklaşılmıyor.
Sayfa 54 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kendi kendini yaratan insanlara bir gün olsun rahat yüzü yoktur. Onlar ölünceye kadar zorlukları yenmek, engelleri aşmak zorundadırlar. Başka bir çareleri yoktur. Ya olduğun yerde kalacaksın, ilerlemek istedin mi de ölünceye kadar uğraşacaksın. Bulunduğun yerden daha yüksek bir yere atlamak istedin mi, canından, gururundan vereceksin. Hiçbir şey karşılıksız elde edilmiyor. Bu dünyada yer değiştirmek kadar pahalı şey yok. Fıkara doğar, fıkara ölürsün. Bunun için hiçbir fedakarlığın gerekliği yok sana. Zengin de öyle... Ama eşiği atlamak istedin mi, sana pahalıya ödetiyorlar. Hem de kanın pahasına, canın, insanlığın, onurun pahasına ödetiyorlar.
Sayfa 54 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
…suçlular unutulmaz, cezalar hiç unutulmaz, unutkanlık düzeltici, yapıcı değildir. Affetmek sağlıksızdır. Mikroplara karşı ilaç kullanmamak, kanayan yaraya tentürdiyot dökmemek gibi bir şeydir affetmek. Uygar insan affetmez ve unutmaz Hatice Hanım'a göre, uygar insan cezalandırır; affetmek ve unutmak barbarlıktır, ilkelliktir, bu memleket yumuşak kalplilikten kalkınamamaktadır.
Sayfa 43 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İyiliğin bazan kötülük kadar tehlikeli olabileceğini sende öğreniyorum. İnsan olmanın küçük ânlarını kaçırmak ne denli kötü ise, enayilik de o denli kötü. Bunu kaç kez romanlarda okudum, filmlerde gördüm, oyunlarda seyrettim, kuramların içinden çıkarttım. Yine de kaçınılmaz bir biçimde…
Sayfa 373 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Şu dünyada her yaratığın bir tutunacak dalı var, insanın yok. Şu dünyada yalnız olan, kimsesiz çaresiz olan yalnız be yalnız insandır. Herkesin her şeyin yaşaması, ölümsüzlüğü var, insanın yok. Ağaç, kuş, otlar böcekler, yılanlar, çiyanlar, hiçbirisi, hiçbirisi yok olmuyor ama insan yok oluyor. Çünkü insan kendinde başlayıp kendinde bitiyor.
Sayfa 14 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar her şeyi herkesten saklamayı öğrenmişlerdir. Ama kendilerini en az kendilerinden saklayabilirler, insanoğlu kötülük saydıklarını, zulüm, işkence, korkaklıklarını kendilerinden bile saklarlar. Saklayamadıklarını da bağışlamanın, olumlulaştırmanın bir yolunu mutlaka bulurlar.
Sayfa 594 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu