İnsanoğlu garip bir varlıktır, zamanla her şeye alışır ve alışmadığı her şeyden korkar. Hatta bazen o kadar korkar ki dünyada daima sonu olan mevki ve makamdan ayrılmayı bile ölüme tercih eder.
İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar, yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır! ( Nitekim her nefesini hayatını uzatmak için alır, yine her nefesinde hayatından bir nefeslik zaman azalır!)
Daha dün ruhlarının yalnızlığında hasta odalarının loşluğunda çabucak ölmeyi arzulayanlar, başkalarının yaşamını ve mutluluğunu görünce nasıl da yaşamak istiyorlar?