Karanlıktan kaçmak için karanlığın içine koşmayı düşünmek anlamsızdı artık.
"Zamanımı heba ettim
Ve başaramadım.
Nasıl özledim buluşmayı,
Ama huzur umudum kalmadı
Şu iki günlük dünyada;
Bir gün üzüntü,
Ertesi gün ayrılık."
Ahlak değerlerinden yoksun bir dünya yerçekimsiz bir dünya gibidir.
Sayfa -90Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Senden çalınmış olanın hırsızlık yoluyla geri alınmasından daha adil ne olabilir?
Dünya onun farkında olmayanın farkında olmaz.
Sayfa 54Kitabı okudu
"Uzun bir uyku çektin, ama dinlenemedin. Kavurucu güneşin altına yatırılmış bir çocuktan farkın yok. Yanan yüreğin gölge özlemi çekiyor, ama yine de güneşin yangınında ilerlemeye devam ediyor. Yürümeyi öğrenemedin mi hala?"
Sayfa 53Kitabı okudu
Bunun üzerine Rauf, görüşmeyi bitirmek istediğini ima eden bir çabuklukla, "Her şey çok farklı olmak zorunda artık. Geleceğini düşündün mü?" dedi. Said bir sigara yaktı. "Geçmişimi düşünmekten geleceğimi düşünmeye fırsat bulamadım henüz.
Şeyh onu bu dünyayı seksen yıldır seyreden ve kuşkusuz öteki dünyaya da şöyle bir göz atmış gözleriyle inceledi; çekiciliğini ve keskinliğini yitirmemişti gözleri.
"Sen duvarların peşindesin,
yüreğinin değil," diye fısıldadı.
Nasıl istiyorum gözlerimizin buluşmasını, cehennemin sırlarından birine vakıf olmak için!
Sayfa 11Kitabı okudu
Kimse gülümsemiyor, herkes mutsuz görünüyordu. Oysa uğradığı ihanetle yitirdiği dört yıl boyunca yaşadığı acılardan daha fazlasını çekmiş biri olabilir miydi aralarında?
Sayfa 5Kitabı okudu
O kadar uzun yol geldik ki seninle
Şimdi, sen ayrı ben ayrı olan o yolu
Nasıl yürüyeceğiz?
Sayfa 44Kitabı okudu
Onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim.
Bağışla kendini artık onu da
Bırak gitsin.
Bırak gitsin.
O senin ezel gününden kaderin
Sen onu nasılsa bin kere daha
Seveceksin.
Sayfa 35Kitabı okudu
Sabırla sevgilim sabırla
Acılarımız eşitlensin bu şehirde
diye diye.
Bu şehirde etten geçip kalbe erişene
dek sabırla. Tek, sabırla.
Kaç kişi var bu şehirde
Ruhunu sana kubbe,
etmiş!
Sayfa 25Kitabı okudu
Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata.
İnsan olmuştum ilk o zaman.
Ya da bozmuşlardı beni yenidoğandan.
Kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım,
ölünmüyordu, hatırladım.
Sayfa 21Kitabı okudu