Sağanağın ardından çıkacak olan o güneşi bekliyorum. İçimi ısıtacak, yarınıma umut olacak o güneşi.
Serseri bir mülteci gibi ruhum vatanına hasret.
Bağrım da ağ ören örümcekler belki ruhumu koruyorlar.
Kalemim de yoruldu bu şaşkın çağda
sıska elimin oyuncağı oldu yalnızca.
İntihar ediyor kelimelerim korkakça yahut cesurca.
Yoldaşım dahi yetişemez oldu yorgunluğuma.
Oysa ki topallıyordum ben bu fani dünyanın yolunda,
bir gün varacağına inanırmışcasına.
-fatma