Bazen kayboluyor insan; yolunu şaşırıyor ve kayboluyor. Lakin her defasında, başka bir dünyayı keşfediyor; başka hisler, başka haller, bambaşka kimseler ve bizzat kendini tanıyor. Sanıyorum, kaybolmak da kadere dahildir.
"Proust'a göre, "Mesele kaybolmak değil, yolunu bulamamaktır" Çünkü hayatın akışında defalarca yolunu kaybeder insan. Bulabilirse istikametini, kaybolmak da bulmaya dahildir. Lakin bulamazsa, bir süre sonra aramaktan da vazgeçecektir."
"İnsanlar kırıcıydı, kitaplara kaçtım, diyordu Cemil Meriç. Onun muhkem meskeni, uzak adası kitaplardı. Hepimiz bazen kaçarız. Kimi bir şarkıya, kimi bir şiire, kitaba veya büsbütün boşluğa kaçar. Aslında herkes, kırıldığında, yalnızlığına kaçar."
"Zorlaştırmayınız, kolaylaştırınız, buyuruluyor. Ne çok zorlaştırıyoruz. Bir başkasının sırtından yük almak varken ekliyoruz. Yolu engebeli yerden tarif ediyoruz. Tatlı dil varken zehri tercih ediyor, samimiyet varken mesafeler örüyoruz. Zahmet verince rahmet tecelli etmiyor."