Duygular oldukça soğuk tanımlanmış. Olay örgüsü baskın ve duygulardan ziyade didaktik bir beyin jimnastiği belirgin. arkadaş, komşu, iş arkadaşı ilişkileri ise neredeyse yok gibi. İskandinav yaşam stilinin bireyselliğini iliklerinize kadar hissettiren bir roman.
Eva, Elias’ı sevmiyor ama zorunda kalarak bir evlilik yapıyor. Arada ufak tefek
Denizci hikayelerini oldum olası çok sevmişimdir çünkü denizi çok severim.🩵 Dalgaların Sesi de zengin kız fakir oğlan aşkı olarak görünse de arka planda denizci oğlan ve denizci kadınlar var. Oğlan balıkçılık yapıyor, adanın kadınları ise dalgıçlık. Zengin kız deyince lüks içinde yaşayan şınartılmış kız zihinde canlanıyor ama bu hikayede öyle değil. Ada şartlarına uyum sağlamış, diğer kızlar gibi dalgıçlık yapan, evleri diğer evlerle aynı yapıya sahip bir ailenin kızı Hatsue. Ama Şinji bildiğimiz fakir oğlan diyebiliriz.
Hatsue ve Şinji birbirine aşık olur, bunu öğrenen baba kızı eve hapseder. Bakar ki kız harap oluyor, oğlanı bir sınavdan geçirir. Karşısına da bir rakip çıkarır ve hangisinin daha çalışkan, gözü kara ve güvenilir olduğunu anlamaya çalışır ve kazanan tabii ki Şinji olur. Ve ve ve mutlu son. Kurgu basit ama aralarda işlenen gelenekselci yaklaşım, tanrı inancı, mahalle baskısı ve dedikodular, fedakarlıklar, art niyetler vs çok güzeldi. Bu minvalde yazılmış bir Türk edebiyatı klasiği okusaydım çok daha fazla etkilenirdim ama benim kültürümde yazılmış bir kitap olmadığı için etkisi minimumda kaldı (özeleştiri).
Meraklısına tavsiye edebilirim, akıcıydı.
Bu kitap kalbimi paramparça etti. İnanılmaz hüzünlü bi hikayeye şahit olmak istiyorsanız okuyun.
Ama size ne katar bu hikaye bilemedim. Benim ilk kez altını çizdiğim hiçbir şey yok bir kitapta.
İlgimi çeken birkaç şeyi söylemek gerekirse kitabın bir yerinde karşıdakine hakaret etmek için “milliyetçi misin?” diyordu adam. Çok garip geldi. Komünist yönetimde demek ki milliyetçilik baya kötü bir şey sayılıyor.
Ayrıca komünist yönetim nasıldır onu da görmüş oldum okurken, artıları eksileri var her yönetim şekli gibi. Özel mülkiyet yok her şey halkın ve yine halkın yararına ortak kullanılıyor eşitlikçi bir yapı var.
Çinli köylülerin yaşadığı fakirlikleri okurken kıtlık zamanları insanların ne büyük açlıklar çektiklerini az da olsa anladım diyebilirim ve çok etkilendim.
Ananem anlatırdı kıtlık zamanı Rize’de hiçbir şey kalmamış mısırın koçanını değirmende öğütüp yerlermiş kabız olurmuş herkes ama yiyecek başka bi seçenek kalmadığından açlıktan ölmemek için yerlermiş mecbur.
Tarihin en şanslı çocukları olabiliriz diye düşündüm, ben acıkınca bir tıkla istediğim şeyi yiyebiliyorum ne büyük lüks aslında yaşarken fark edemiyoruz da.
Neyse bolca şükretmek istiyorsanız okuyabilirsiniz ama benim gibi fazla empatik biriyseniz okurken kalbinizin deli gibi acıyacağını da bilin ona göre karar verin.
Bize sunulan hayatı kediler gibi yaşamak ister misiniz? Kedileri gözlemlediğinizde onların yaşama bakışı ile çoğu insanın benimsediği yaşam ile aynı olmadığını fark edeceksiniz. Kediler, kendileri için sunulmuş olan hayatı fazla düşünmeden yön verirler. Peki insanlar da onlar gibi yaşayabilir mi?
Nagore, 40'lı yaşlarında sevgilisinden yeni
Kitabı kaç kez elime alıp bıraktım bilmiyorum. İlk geldiğinde içeriğinden dolayı ufak çaplı şok yaşamıştım. Alışkın olduğumuz tarzda bir anlatımı olmaması beni başka kitaplara itmişti. Ama türü seven arkadaşlarım okuyup beğenince daha fazla kayıtsız kalamadım ve son kez bakış açımı değiştirerek bir suç belgeseli senaryosu okuyormuşum gibi yeniden
Olay Fransa’da Paris’te zengin insanların yaşadığı, dönem şartlarına göre lüks bir apartmanda geçiyor. Kitabın ana kahramanı Rene apartmanın kapıcısıdır. Toplumun beklentilerine göre yaşayan, eşini kaybetmiş bir kadın olan Rene kafası pek bir şey basmayan bir kapıcı gibi görünür. Çünkü ondan beklenen budur. Ancak durum hiç de görüldüğü gibi
