“Rönesans’la birlikte insanların Tanrı görüşü de değişti. Felsefe ve bilim tanrıbilimden uzaklaştığında, Hıristiyanlıkta giderek yeni bir dindarlık tarzı oluşmaya başladı. Sonra Rönesans’ın bireyci insan görüşü ağırlık kazandı ve bu da dinin uygulanma biçimi üzerinde etkili oldu. Bir örgüt olarak kiliseyle olan ilişki eski önemini yitirmeye başladı, buna karşılık bireyin Tanrı’yla kişisel ilişkisi öne çıktı.”