Felsefi akıl, bugüne dek gerçekleştirdiği tüm insani ilerlemeyi, aklın huzur bulduğu herhangi bir yerin tekin olmadığı yolundaki kuşkucu gözleme borçlu ise; ve eğer felsefi aklın yakın zamanda eleştirel uğ raşı yoluyla gerçekleştirdiği dikkate değer gelişmesini, bizzat ünlü kaşifi1 kuşkuculuğa borçlu olduğunu açıkça itiraf ettiyse; ve eğer bu
Bir davetin Allah’a olup olmadığını anlamak için çocuklara, yaşlılara ve eğitimden uzak insanlara bakılır. Kabul etsinler veya etmesinler; tevhid davetini anlıyorlarsa o davet, enbiyanın davetidir, içine kelâmi/felsefi tortular karışmamıştır.
Sayfa 90Kitabı okuyor
Bağdat ve Basra, entelektüel hiziplerin birden çok tabanıyla beraber merkezi bir dikkat odağının yaratıcı kombinasyonunu sağlamıştır. Bu tabanlar, sarayın yanı sıra diğer aristokratik hamileri içermiştir; kütüphaneler oluşturan, yabancı metinleri çeviren ve ilgili Yunanca eğitimiyle birlikte tıbbın öğretildiği yardımsever hastaneleri ayakta tutan gruplar desteklenmiştir. “Kadim bilgi” tarafında, rakip mütercim grupları vardır: Bilgelik Evi’ndeki (Beytü’l-Hikme) Huneyn’in de aralarında yer aldığı Gundeşapur zinciri, Sabit ibn Kurra’nın ailesinin de aralarında yer aldığı Harran’dan yıldızperestler, Nasturi Hıristiyanlar, Sabiîler, Mecusiler ve Hindular, bu merkezde Müslüman himayesi altında buluşmuştur; ilk büyük Müslüman filozoflar el-Kindî ve Farabî, Bağdat’taki bu ağların merkezindedir. Basra, “İslami bilimler” cephesinde felsefi yaratıcılığın ilk merkezidir; Basra Camisi, Mutezileciler ve Eş’arîleri de kapsayan rasyonel teologların ortaya çıktığı yerdir ve Basra, gizli topluluk olan İhvân-ı Safâ’nın da merkezi olmuştur. Bu ağların, Bağdat’ta da Yunan falsafa yörüngesinde kolları vardır. İlk sufiler de dağınık gezginlerden oluşmalarına rağmen, en büyük etkilerini Bağdat’ta göstermiştir; Bağdat en ünlü ilk temsilcileri Bistâmî, Cüneyd ve Hallâc-ı Mansûr’a ev sahipliği yapmıştır.
Sayfa 607Kitabı okudu
800’ler ve 900’lerde, Ch’an manastırları Çin geneline yayılmıştır. Bu, eylemleri Çin’deki ve Japonya’daki Zen keşişleri için inceleme metinleri sağlayacak olan ünlü üstatların dönemidir: Öğrencilerini uzun değneğiyle vurup şoke ederek aydınlatan Tê-shan (781-867), aniden bağırmalarıyla ünlü Linji (doğumu 867) ve daha birçok nüktedan paradoksçu. Bu olgunlaşmış Zen, hararetli bir şekilde anti-entelektüel ve anti-edebidir; metinlerin incelenmesinden genellikle vazgeçilmiştir ve daha ziyade, filozoflar, hatta Buddhalar ve Boddhisattvalar derhal aydınlanmanın önündeki engeller olarak görülmüştür: “Buddha’yı görürsen, onu öldür!” Yine de bunu bir entelektüelin, entelektüelizm karşıtlığı olarak nitelendirmek gerekir; çünkü kişinin kutsal simgeleri bu şekilde damgalayabilmesi, zarif anlayışlar ve onları nazikçe ve şiirsel bir biçimde ifade edebilme yeteneğinden onur duyuluyordu. Ch’an daha yüksek bir özbilince yönelmiş felsefi düşünümselliktir. Entelektüel dikkat alanına enerji veren yaratıcı çatışmalar, burada kelimelerin ötesine işaret eden kelimelere, saf içeriksiz iletişim kapasitesi ortaya çıkarılan jestlere dayalı hazırcevaplığa dönüştürülmüştür.
Sayfa 357Kitabı okudu
Ve bu Bilim İnsanlarının çoğu Hezârfen (Polimat) idi.
Bugün Çin'in Sincan bölgesinde kalan Kaşgar'da yaşayan ve mukayeseli dilbilimi alanını kuran Kaşgarlı Mahmut tam anlamıyla bir Türkolog ve etnograftı.
Bugün Kırgızistan sınırlarında yer alan Balasagun'da doğan Yusuf Has Hacib ile Nişaburlu Nizamülmülk ise idarecilerine sunmak üzere siyasi gerçeklik ile felsefi prensipleri harmanlayan metinler yazmakta hüner sahibiydiler.
Bugünkü Kazakistan'ın güneyindeki Otrar şehrinde doğan ve birçok alanda eser veren Farabi ideal devletin nasıl olmasına ilişkin önemli bir kitap yazmıştı ve kitabında düşünürleri kullanmayı bilmeyen bir toplumun suçu ancak kendisinde araması gerektiğini vurgulamıştı.
Sayfa 54 - Kronik KitapKitabı okudu
Atsız'ın Kalem Kavgaları ve Kalem Kavgalarında Atsız Üslubu
1930'lardaki kalem kavgaları: Atsız, kalem kavgalarıyla da tanınmış bir isimdir. Onun deyişiyle "mürekkepli kalem tartışmaları” ilk yazı hayatından vefatına kadar sürer. Bu tabiri Atsız, 1956 yılında Ocak gazetesinde yazdığı "Bir Felsefe Öğretmeninin Yanlışları"
