Yoksul ülkemin çocukları... Sahip olma tutkusuyla yanıyorlardı, unvanlara, güce ve paraya... Bu uğurda her şeye razıydılar, sürgit boyun eğişe, suskunluğa, korkuya, angaryaya; zamanın, düşüncenin, ilişkilerin kendilerinden alınmasına. Nasıl da yalnız ve yoksuldular ve hep öyle kalacaklardı.