Ben koskocaman bir kimseyim
Bir çınarın gövdesinde karıncayım
Bilinmezlikler içinde bilinmeyenim
Biriktire biriktire elimde koca bir hiçlik
Gözlerim yıkık kalelerin duvarında
Tek düze silinmiş mezar taşlarına
Yaşamın bir anları birikmiş lahıkda
Bizelere kala kala koca bir hiçlik
Ferhan A.
Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın
Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun
Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun
Bir sam yüklü geceleri içimden atamıyorum
Niye bunları bir anda unutamıyorum
Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma
Yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma