"Bütün canlılar akraban değil mi senin,
Kader kendi elleriyle beslemiyor mu seni?
Öyleyse, dolaş dur savunmasızca
Hayatın içinde ve hiçbir şeyden korkma!
Olan her şey, kutlu olsun sana"
Kitabı elime aldığım gibi düşüremedim. Kitabı okurken sanki kendim kitabı yazmışım gibi bir hissiyat oluştu. Rousseau da adeta kendimi buldum onunla gölde hayallare daldım onunla askerlere selam verdim. Toplumdan uzaklaştırılan, artık düşmanı gibi gördüğü insanlardan uzaklaşıp doğada aşkını heyecanını arayan bir adamın düşlemleri...