"...Sonra başımı kayıtsız, mavi göğe kaldırıyorum, yüzümü rüzgâra, esintinin bilinçsiz serinliğine bırakıyorum, gördükten sonra gözlerimi kapatıyorum, hissettikten sonra yüzümü unutuyorum. Böyle daha iyi olmasam da, başkalaşıyorum. Kendimi görmekle kendimden kurtulmuş oluyorum. Hatta gülümsemek geliyor içimden..."
Sayfa 502Kitabı okuyor
"Acı çektiğimiz anlarda, insanoğlunun ıstırabı bize sonsuz gelir. Ama insanoğlunun acısı sonsuz değildir, çünkü insana ait olan hiçbir şey sonsuz değildir, geniş düşünüldüğünde bizim acımızın da, bizim olmak dışında herhangi bir değeri yoktur."
Sayfa 501Kitabı okuyor
Geçici delice heveslere kendini fazla kaptırıyorsun; yeryüzündeki temel görevlerini çok hafife alıyorsun.
Sayfa 78Kitabı okuyor
Karamsar mıyım? Hayır değilim.
Acılarını evrensel bir dile tercüme edenlere ne mutlu.!
Fernando Pessoa - Kalp Düşünebilseydi Atmaktan VazgeçerdiYılmaz Şener · Destek Yayınları · 2020257 okunma
Biz insanlar, arâf efsanelerinden, yararsızlığın ve unutuşun etten kıyafetler giymiş figüranlarından başka bir şey değiliz..
Ama kendi karanlığından korkanı başkasının ışığı ne kadar aydınlatabilir?
Hayatı bir gözyaşı vadisi olarak kabul etmeyi hep anlamsız bulmuşumdur:
Bir gözyaşı vadisi olduğuna şüphe yok elbette ama çok az gözyaşı döküldüğü kesin.
Kendimden ayrıldığımda, bir kuyunun dibi olduğumu fark ediyorum.
Hiç olmadığım kişi ölmüş bile..
"Özgür olmak istiyorsan vazgeçmeyibilmen gerek. Güç sahibi olmak istiyorsan da hiçbir şey istemeyeceksin."
Gece, varlığıma çok erken çökmüştür belki de.
Hayatım mahrumiyet ve hüzünle yaşanmaya mahkûmdur.!
Tek dileğim, mutsuzluğumla mümkün olduğu kadar eğlenebilmek.!
Bugüne ne umutlar bağladımsa da, benim değildiler. Geçen zamanı yaşamakla yetinen insanlara aitti onlar..
Uykunu bağışla bana, unutuluşu bağışla!
Gelecek bizi saran bir sis ve yarın görür gibi olduğumuz anda bugüne benzer..