Tiyatro tarihine hakim biri olarak bu kitabı okurken tahammül edemeyip birkaç kez bırakmıştım. Muhsin Ertuğrul gibi duygularını asla göstermeyen ve sert mizaçlı birini herkesin önünde hıçkıra hıçkıra ağlayan biri gibi gösteren bölümde özellikle gerçekten sinirlendim. Tarihi bir kişiliği anlatırken sadece başından geçen olayları anlatmak doğru olmaz (ki orda da hatalar vardı) ayrıca tarihi kişiliğin karakterini, hayattaki duruşunu araştırmak ve anlatmak lazım. Atatürk'ü geç kaldığı için oyuna almayan bir adamı hezeyanlı biri gibi anlatmak tarihi çarpıtmaktır. Muhsin Bey egosu yüksek, Peyami Safa'nın "diktatör" lakabını taktığı, asla zayıflıklarını göstermeyen bir adamdır. Okuduğum kitapları alıntı yapmak için bir kez daha okuyacağım ama bu kitabı değil. Tekrar sinirlenmek istemiyorum.
