"Üzülecek bir şey yok. Her şey düzelir, hele Filiz hiç üzülmesin."
Sayfa 26Kitabı okudu
Başım dağ
Saçlarım kardır
Benim meskenim dağlardır.
Sabahhattin Ali sanki canilerin onu mezarsız bırakacaklarını çok önceden sezmiş gibi , evrendeki mekanını belirlemişti çoktan ve “benim meskenim dağlardır” diyerek şiirin yazmıştı.
Sayfa 157Kitabı okudu
Benim çocukluğumun tek kahramanının, dünyadaki tek hayran olduğum adamın, tutsak bir kuş gibi demir parmaklıklar arasında hapsedilmesi, saçlarının bembeyaz olması, zayıflaması kim bilir beni nasıl etkiliyordu ki artık iyiden iyi hayal dünyamda yaşamaya başlamıştım o yaz. 
Sayfa 142Kitabı okudu
Yüzyılın başlarında doğup bir imparatorluğun çöküşüne ve Cumhuriyet’in kuruluşuna tanık olanlar erken olgunlaşmışlar.
Sayfa 25Kitabı okudu
Başım dağ / Saçlarım kardır / Benim meskenim dağlardadır.
Sayfa 9Kitabı okudu
Tek çocuk olmanın yararlarından biri de tek başına olabilme ve başını dinleme lüksüdür.
Sayfa 62Kitabı okudu
Her şey düzelir, hele Filiz hiç üzülmesin.
Sayfa 143Kitabı okudu
"Üzülecek hiçbir şey yok. Her şey düzelir, hele Filiz hiç üzülmesin."
Sayfa 143Kitabı okudu
Namuslu olmak ne zor şeymiş meğer. Bir gün Almanların pabucunu yalayan ertesi gün İngilizlere takla atan, daha ertesi gün de Amerika’ya kavuk sallayan soysuzlar gibi olmak istemedik. Yalnız ve yalnız bir tek milletin önünde secdeye vardık. O da cefakeş milletimizdir. Meğer ne büyük günah işlemişiz! Kanunlu, kanunsuz baskılar altında ezile ezile pestile döndük. Bugünün itibarlı kişileri gibi, kese doldurmadık, makam peşinde koşmadık. İç ve dış bankalara para yatırmadık, han, apartman sahibi olmak, sağdan soldan vurmak ve milleti kasıp kavurmak emellerine kapılmadık. Bütün kavgamızda kendimiz için hiçbir şey istemedik. Yalnız ve yalnız bu yurdun bütün yükünü omuzlarında taşıyan milyonlarca insanın derdine derman olacak yolları araştırmak istedik. Bu ne affedilmez suçmuş meğer! Neredeyse, yoldan geçerken mide uşakları arkamızdan bağıracaklar: “Görüyor musun şu haini! İlle de namuslu kalmak istiyor ve ahengimizi bozuyor...’ Çalmadan, çırpmadan, bize ekmeğimizi verenleri aç, bizi giydirenleri donsuz bırakmadan yaşamak istemek bu kadar güç, bu kadar mihnetli, hatta bu kadar tehlikeli mi olmalıydı. Namuslu olmak ne zor şeymiş meğer! Bereket, zora katlanmasını bilen bu millet de namuslu.