İnsanların evrimleşmesi için onların deneylere, zorlu deneyimlere ihtiyaçları vardır. Bu zorlu deneyimler sonucunda güçlükler insanları ileri taşımıştır. Artık değerler üzerine yorumlar getirmeye gerek yoktur çünkü zaten hepsi deneyimlenmiştir. Buna karşı çifte bir duvar örülür. İlk önce vahiy duvarı örülür. Yani bu yasaların mantığının insandan kaynaklanmadığı ve yavaşça aranıp bulunmadığı, tersine, tanrısal bir kaynaktan bütün ve tamamlanmış bir armağan olarak bildirilmiş olduğu iddia edilir. Sonrasındaysa otorite kanunu bu tezin üzerine yerleştirilir. Tanrı verir, babalar bunu yaşarlar. Bu prosedürün altında insanın aklını dağıtma bilinci vardır ve adım adım doğru yaşam tarzına yönelik, mükemmel bir istem dışılıkla bunu gerçekleştirirler...
Okur Takip Önerileri
Yeterince yürekliydik, ne kendimizi ne de başkalarını esirgedik: ama, uzun süre, yürekliliğimizi nereye yönelteceğimizi bilemedik. Karamsarlaştık, durgunlaştık; bize yazgıcı dediler. Bizim yazgımız —doluluktu, gerilimdi, güçlerin birikimiydi. Şimşeğe, eyleme açtık, zayıfların mutluluğundan, «boyuneğiş»ten uzaktık... Göğümüzde sağanak vardı; doğa, bizim doğamız, bulutlanıyor, kararıyordu — çünkü hiç yolumuz yoktu. Mutluluğumuzun formülü : Bir Evet, bir Hayır, düz bir çizgi, bir hedef ...
Kanlarıyla işaretler yazarlar yürüdükleri yolda, ahmaklıkları da onlara şunu öğretir: İnsan kanla hakikati kanıtlar. Oysa kan, en kötü tanığıdır hakikatin; kan, en saf öğretiyi bile zehirler, yürek çılgınlığına, yürek nefretine dönüştürür