Kimi insan Japon gülü gibidir.
En zor günleri bekler açmak için.
Karanlık, soğuk, fırtına, tipi vız gelir.
O kişiyi ne kışın geri dönmesi korkutur,
Ne kırağı çalması,ne don tutması...
Heeeey!
Yurdumun Japon gülleri...
Hepinize merhaba!
HANGİ KUMAŞTAYIZ
Can denizi ortasında
Ne sonlarda ne baştayız.
Fırtına koptu kopacak,
Biz beyhude uğraştayız.
Işıltılı düş alemi,
Aklından etmiş ademi.
Yalpalıyor köhne gemi,
Ne kaygı ne telaştayız.
Yaprak veda etti dala,
Bu sonbahar başa bela;
Ömür geçip gitti hala
Nefsimizle savaştayız.
Günler su gibi çağlamış,
Mevsim yolları bağlamış,
Yıllar oturmuş ağlamış,
Biz oyunda oynaştayız.
Can alıcı seçer bizi,
Ecel kuşu geçer bizi,
Terzi ölçer biçer bizi,
Söyle hangi kumaştayız.
Didem Madak / Polyanna'ya Son Mektup
Uyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere benzerdi
Duaya açılan avuçlarım
Avuçlarıma kar yağardı
Kimi zaman tipi...
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna
Ben hep mahzun kaldım.
Kocaman bir kardan adam yaptı içime bir çocuk şair
Tuhaf şarkılar mırıldanarak: Şiirime kenar süsü olsam ben
Bir kenar süsünün gülü olsam ben
Sarı deftere tuttuğum bir günlük
Aşk olsam ben...
GENÇ DERGİ /ŞUBAT 2017/KANADI KIRIK KUŞ MERHAMET İSTER
İncitmemek… “Eğer sadakaları gizler ve gizlice fakirlere verirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.” (Bakara, 217)
İncitmemek, incinmemek zarafetin dengesi. Bunun şahidi “Sadaka Taşları.”
Bir buçuk iki metrelik mermerler, üstte çanağa benzer bir oyuk, bırakılan paralar.
Hepimizin yüzümüzü çevirdiğimiz yönleri var. Kıblemiz var, secdemiz var,
13.HİKAYE TAMAMLAMA ETKİNLİĞİ - HİKAYEMİZİN TAMAMI part-2
Seni görevden alıyorum. Bundan sonra operasyonu ben yöneteceğim. Çık, defol buradan.”
İnanmaz gözlerle bakan Mustafa Bey hiçbir şey demeden, diyemeden odayı terk etti. Ayaktaki adama bakar bakmaz onun kim olduğunu anlamıştım. Sizler de anlamışsınızdır. Demek bu yüzdendi. Kariyerinde çok hızlı ilerlediği, genç yaşında çok iyi yerlere geldiği için
Kazdılar, hep kazdılar, böyle geçti
günleri, geceleri. Ve övgüler düzmediler Tanrı’ya,
o ki, duyduklarına göre, istemişti bütün bunları,
o ki, duyduklarına göre, biliyordu bütün bunları.
Kazdılar ve artık hiçbir şey duymadılar;
bilgeleşmediler, ne bir şarkı bestelediler,
ne de bir dil yarattılar.
Hep kazdılar.
Sessizlik geldi, sonra bir de fırtına,
bütün denizler geldiler.
Ben kazıyorum, sen kazıyorsun, kurtçuk da,
ve orada şarkı söyleyen, diyor ki: Onlar kazıyorlar.
Ey biri, ey kimse, ey hiçbiri, ey sen:
Nereyeydi, hiçbir yere gitmediğine göre, o yol?
Sen kazıyorsun ve ben kazıyorum ve ben kazarak sana
uzanıyorum,
ve parmakta bir yüzük uyanıyor bizim için.
