"Ölümün, tek başına, hep aynı acıyı getirmediğini fark ettim. Ani bir boşluk var - boşluk hep aynı- ama acının farklılığı bu boşluk içinde somutlaşıyor, genişliyor, genişliyor, genişliyor. Bu kapısı, penceresi, çıkış yolu olmayan boşluk, orada asılı kalan, sonsuza dek kalıyor, başının üstünde, seninle, çevrende seni sarmalıyor ve yoğun bir sis gibi seni allak bullak ediyor."