Sanki şu son zamanlarda, hatta belki daha bile öncesinden beri, tüm yaşananlar onu, onları, zaman ve uzam içerisindeki bu noktaya ulaştıran bir akıştan ibaretti. Tüm olup bitenler bu gelinen noktanın biçimini ve çapını çizip belirlemek uğruna olup bitmişti. Öyle ki bu anda ve burada artık her şey, ayarı yapılmış bir fotoğraf görüntüsü gibi berrak, yalın, doğruydu. Ve kaçınılmaz.
Sayfa 192 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yanından uzaklaşınca ortalığı ayağa kaldırıyor
Bu tepkisinin sevgi eksikliğiyle ilgisi yoktur. O yaşta “cee” oynamayı sever ama henüz saklambaç oynamaya hazır değildir. Gözünün önünden ayırdığınızda stres hormonları devreye girer.
Çocuk ayrılık kaygısını 7 - 9 aylıkken duymaya başlar; 10 - 15 ay arası bu kaygıyı en yoğun hissettiği dönemdir; 3 - 3,5 yaşına geldiğinde bu kaygısı azalır.
İnsan yavrusu 2,5 yaşından itibaren anne babasının görüntüsünü kafasında canlandırabilir; ama henüz sürekli değil; stresliyken bunu beceremez.
Yokluğunuzda sizi düşünmek için “annesinden bir parçayı”, örneğin bir fotoğraf veya üzerine kokunuzun sindiği bir bez parçasını yanında götürebilir.
İleride arkadaşlarını tercih edeceği günleri düşünüp bunun keyfini sürün, hayat çok kısa!
Sayfa 50Kitabı okuyor
Köy kahvaltısı
Birkaç sene evvel taşra işi bulup hakir görecekleri, anneanne evinde önlerine konsa ağız eğip burun bükecekleri melamin tabaklarla yan yana fotoğraf çektirebilmek için harcadıkları gayreti hayretler içinde izliyordum.
Sayfa 207 - Hep kitapKitabı okuyor
"Fotoğraf insanların ruhunu kıskıvrak yakalar. Orada kimse gerçek yüzünü saklayamaz."
Burhan Sönmez
30 Ocak 2023’te Mete Durna Van’ın İpekyolu ilçesindeki evinin önünde arkadaşlarıyla top oynuyordu.
Kulağı küpeli kısırlaştırılmış bir başıboş köpek Mete’nin üzerine atladı, dişlerini boğazına geçirdi.
Mete’nin top oynadığı sokaktaki beyaz karlar al kana boyandı. Mete hemen hastaneye kaldırıldı ama boyun damarları parçalanmıştı, yapacak bir şey
Dünya güzeli bir kızla fotoğraf çekilmek
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Vazgeçtim... Bütün hayallerimden, Bütün heveslerimden, Bütün planlarımdan, Bütün isteklerimden Hayatı akışına bıraktım, herkes de mutlu olmak zorunda değilmiş zaten Onu öğrendim...
keşke her şey bir fotoğraf için gülümsemek kadar kolay olsaydı.
ÇALINMIŞ FOTOĞRAFLAR" dediğim (başka yerlerde de kullanıyorum bu deyimi, kullanacağım da...), gözlerimizle "çektiklerimiz". Kimini, gelişigüzel, her şeyi attığımız bir kocaman zarfa atarız: gün gelir bulamaz oluruz o zarfı, sonra, gene gün gelir, kat kat tozların içinden çıkıverir karşımıza. Kimini ise, özel zarflara yerleştirir, özenle kaldırırız bir yere bu zarfları, ara ara tozunu alınz, değerli edintilerimizdir bunlar. Bir gün, bakacak oluruz içlerine, inanmak istemeyiz gördüğümüze: Yaşanmış anların doluluğunu, doluluğunun anısını, fotoğrafını çaldığımız şeyleri, ölümü, yani tarihi, usumuza hiç getirmemişizdir. (Belki kendimizi de tarih içerisinde görebilmek için fırınlarca ekmek yememiz gerekecektir. Gerçi kimimiz baştan beri her şeyin farkındadir, görüştüğünün öleceğini unutmaz. Çoğumuz içinse ölüm hep beklenmedik anlarda gelir: Sevdiklerimizi ne kadar az görmüş, tanımış olduğumuza yerinir dururuz.) Zarfta, dolu sandığımız şu zarfta, ancak birkaç fotoğraf vardır: sararmış, çizgileri erimeye yüz tutmuş... Anı dediklerimiz, durmadan ürettiklerimizdir. Bu fotoğraflarsa, anı olabilmek icin yeniden kurulmak, çizilmek ister.
Ataç oleli otuz yıl oldu. Bende kalan birkaç "fotoğraf"ından üçünü, on yıl önce, kurmayı denemiştim; anılarını yazmakta ustalık gösterenlere imrenerek, bu işi beceremediğimi bilerek...
Sayfa 199Kitabı okuyor
Hayat da bir turistik gezi değil, bir yolculuk kıvamında yaşanmalı.Fotoğraf çekerek değil, kendini an'a katarak, an'ın çocukları olarak.An'ın tadını doya doya çıkararak, günü yakalayarak.Hayat akıp giderken orada olarak. Yeni yaşantı ve duygulara kalbinin tüm pencerelerini açarak.Arka sokakları dolaşarak. Selam vererek , selam alarak...
