Aşk, ben yanılıyor ve görüyorum yanıldığımı
Ama yanan ve gönlünde ateş olan biri gibi tavrım
Acı hala çoğaldığı ve aklım yittiği
Ve acı çekişim neredeyse beni alt ettiği için
Ey küçük yatak, huzuru ve tesellisiydin
Bunca derdin, nasıl da kederli kül kaplarıyla
Yıkıyor aşk seni o fildişi elleriyle
Yalnız bana karşı acımasız, öyle haksız yere !
Gün be gün son akşamı beklerim artık,
Ayırsın diye içimde canlı topraktan dalgaları
Ve izin versin diye uyumama bir çayırda
Çünkü bunca dert çekmemiştir ay altında
Hiç kimse benim kadar, ormanlar bilir bunu
Arayarak dolaştığım gece gündüz tek başıma